Biblia na każdy dzień Adwentu

Nadzieja

I Tydzień Adwentu - Sobota 04.12.2010

Jak łania pragnie źródlanej wody, tak ja pragnę Ciebie, Boże. Jestem spragniony Boga żywego! Kiedyż dojdę i ujrzę Boże oblicze? We dnie i w nocy karmię się łzami, „Gdzie jest twój Bóg?" - pytają mnie ciągle. Rozmyślam nad tym i usycham z żalu, gdy powoli kroczę w tłumie do domu Bożego wśród głosów radości i dziękczynienia, wśród świątecznego zgiełku. Dlaczego się smucisz, duszo moja, i czemu podnosisz lament? Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę Go sławił, mego Boga i Jego zbawcze oblicze!
Ps 42,2-6

Z głębokości wołam do Ciebie, PANIE: Panie, wysłuchaj głosu mego! Nakłoń swoich uszu na głos mojego błagania! Jeśli będziesz zważał na me winy PANIE, Panie, któż się ostoi? Ale Ty przebaczasz grzechy, aby Ci służono w bojaźni. Oczekuję PANA, czekam na Niego, pokładam nadzieję w Jego sło­wie. Wyczekuję Pana bardziej niż straże poranka. Bardziej niż straże poranka niech Izrael oczekuje PANA. Bo u PANA jest łaska i obfite u Niego odkupienie. To On odkupi Izraela ze wszystkich jego przewinień.
Ps 130,1-8

Pocieszajcie mój lud, pocieszajcie! -mówi wasz Bóg. Przemawiajcie serdecznie do Jerozolimy, bo jej służba dobiegła końca, bo jej wina została odpokutowa­na, bo z ręki PANA odebrała podwójną zapłatę za wszystkie swoje grzechy. Głos, który woła: Na pustyni przygotujcie drogę PANA! Budujcie na stepie prosty trakt dla naszego Boga! Każda dolina niech się podniesie, a wszystkie góry i pagórki obniżą! To, co kręte, niech się wyprostuje, a co wyboiste, niech stanie się równiną! Wtedy objawi się chwała PANA i ujrzy ją każde stworzenie. Tak orzekły usta PANA!
Iz 40,1-5

Wiemy przecież, że całe stworzenie aż do tej chwili woła i cierpi jak rodząca kobieta. Zresztą nie tylko ono, ale również my, którzy mamy:pierwsze owoce Ducha. My więc także wołamy w na­szych sercach, ufnie oczekując uznania za dzieci, czyli odkupienia naszego ciała. Bo w nadziei już zostaliśmy zbawieni. A nadzieja na to, co się już ogląda, nie jest nadzieją. Bo jakże może ktoś mieć nadzieję tego, co już ogląda? Jeśli jednak mamy nadzieję na to, czego nie widzimy, to wytrwale tego oczekujmy.
Rz 8,22-25

Napisano: Radujcie się narody z Jego ludem. I ponownie: Sławcie Pana, wszystkie narody, chwalcie Go, wszystkie ludy. Ponadto mówi Izajasz: Pojawi się korzeń Jessego i wstanie, aby rządzić narodami; w Nim ludy będą pokładać nadzieję. A Bóg nadziei niechaj napełni was wszelką radością i pokojem w wie­rze, abyście obfitowali w nadzieję dzięki mocy Ducha Świętego.
Rz 15, 10-13

Gdy ziemia pije obficie spadający na nią deszcz i rodzi rośliny pożyteczne dla tych, którzy je uprawiają, otrzymuje bło­gosławieństwo od Boga. Jeśli zaś wydaje ciernie i osty, jest bez wartości i bliska przekleństwa, a w końcu będzie spalona.
Jednak co do was, umiłowani, choć tak mówimy, jesteśmy przekonani, że czeka was lepszy los -zbawienie. Bóg przecież nie może być' niespra wiedliwy, by miał zapomnieć o waszym trudzie i miłości, jaką okazaliście Jego imieniu, gdy usługiwaliście świętym i nadal służycie. Pragniemy jednak, aby każdy z was nadal wykazywał taką gorliwość, aż do całkowitego spełnienia się nadziei.
Nie bądźcie ociężali, lecz naśladujcie tych, którzy przez wiarę i cierpliwość stają się dziedzicami obietnic.
Hbr 6,7-12

Zobaczcie, jak wielką miłością obda­rzył nas Ojciec, abyśmy zostali nazwani dziećmi Bożymi - i nimi jesteśmy! Świat nie zna nas, ponieważ nie poznał Jego. Umiłowani, teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, a jeszcze się nie okazało, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to okaże, będziemy do Niego podobni, gdyż ujrzymy Go takim, jakim jest. Każdy, kto pokłada w Nim tę nadzieję, staje się czysty, jak On jest czysty.
1 J 3,1-3