IV.1 Bł. Emil Szramek

MÓDL SIĘ!

Szczęśliwi, którzy potrafią śmiać się z samych siebie - będą mieli radość i zabawę przez całe życie.
Szczęśliwi, którzy nie biorą siebie nazbyt serio - za to ludzie ich uszanują.
Szczęśliwi, którzy odróżniają owoce niedojrzałe od dojrzałych i potrafią czekać aż dojrzeją - zaznają słodyczy dojrzałości.
Szczęśliwi, którzy nic nie muszą, a za to nie jednego świadomie chcą - zaznają prawdziwej wolności.
Szczęśliwi, którzy nie muszą mieć tego, czy tamtego, a to i tamto chętnie odstąpią - zaznają smaku większych wartości.
Szczęśliwi, którzy potrafią poczekać, doczekają się prawdziwego dobra.
Szczęśliwi, którzy zrozumieli, że większym szczęściem jest dawać niż brać i służyć niż być obsłużonym - znajdą prawdziwe szczęście.
Szczęśliwi, którzy miłują prawdę bardziej niż jakiekolwiek korzyści - znajdą rzeczywiste wartości.
Szczęśliwi, którzy wiedzą, że modlitwa nie polega na uczuciu, myśleniu i rozumieniu, ale na szczerym oddaniu się Bogu.
Szczęśliwi, którzy nie zasłaniają sobą Boga i ludzi - będą jaśniej widzieli prawdę o rzeczywistości.

ks. Tadeusz Federowicz († 2002)

Dodaj :. własną modlitwę zrodzoną ze spotkania z żywym Słowem.

ŻYJ SŁOWEM!

Nowy Testament używa licznych określeń wyrażających szczęście do jakiego Bóg powołuje człowieka: przyjście Królestwa Bożego (Mt 4, 17); oglądanie Boga (Mt 5, 8; 1 J 3, 2; 1 Kor 13, 12); wejście do radości Pana (Mt 25, 21.23) lub wejście do odpoczynku Boga (Hbr 4, 7-11; por. KKK 1720). Św. Augustyn na swój sposób ujmuje prawdziwą szczęśliwość: „Wtedy więc będziemy odpoczywali i oglądali, będziemy oglądali i kochali, będziemy kochali i wychwalali. Oto co będzie na końcu, ale bez końca. Bo i jakiż inny jest nasz cel, jeśli nie dojście do Królestwa, które nie będzie miało końca?” (por. De civitas Dei 22, 30).

Dodaj :. twój dobry czyn, który zrodził się ze Słowa