Sobór Jerozolimski

Relację przekazał nam Łukasz w Dziejach Apostolskich. Prawdopodobnie chodzi w niej o dwa wydarzenia, początkowo niezależne od siebie. W istocie dotyczą one tego samego problemu - pytania, czy przyjmujących chrzest pogan obowiązują zasady Prawa mojżeszowego.

Zwolennicy tezy zobowiązującej do przestrzegania Prawa przez chrześcijan pochodzenia nieżydowskiego byli skupieni wokół Jakuba. Zwolennicy tezy przeciwnej - wokół Pawła.

Przyjęcie ich poglądu jako obowiązującego wszystkich otworzyło szeroko bramy Kościoła ludziom pochodzenia pogańskiego. Spór, który rozpoczął się w Antiochii, zakończył się w Jerozolimie podjęciem wspólnego stanowiska, jakiś czas później sformułowaniem pisanego dekretu określającego wzajemny stosunek chrześcijan pochodzących z judaizmu i z pogaństwa.

Relacja św. Łukasza pełna jest dynamizmu, ukazując z jednej strony spór, z drugiej strony uległość wobec natchnień Bożych w formule „Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my” (Dz 15, 28).

Otwórz: Ga 2, 1nn; Dz 15, 1-31.