Świadectwo nadziei

Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia (Ap 2, 10c).

Jezusowa zapowiedź zburzenia świątyni, choć pełne obrazów grozy – o wojnach, trzęsieniach ziemi, prześladowaniach – niesie głębokie przesłanie nadziei i wierności. Jezus mówi swoim uczniom o trudnych wydarzeniach, które mają nadejść, nie po to jednak, by ich przestraszyć, lecz aby przygotować ich serca na próbę wiary. W ten sposób wlewa w ich serca nadzieję.

Nadzieja nie jest jedynie optymizmem, lecz głęboką ufnością w Boga. W świecie, gdzie często doświadcza się lęku, niepewności, kryzysu wartości – Kościół przypomina, że każdy wierzący jest wezwany, aby być znakiem nadziei. Jezus uczy nas, abyśmy nie pokładali nadziei w tym, co materialne – nawet w najwspanialszych strukturach religijnych czy kulturowych. On bowiem pragnie, byśmy budowali życie na fundamencie, który nie ulega zniszczeniu.

Obchodzony w Kościele Jubileusz Nadziei to czas łaski, czas przemiany, czas wychodzenia poza siebie ku bliźniemu. Radość Jubileuszu Nadziei nie polega tylko na celebracji, lecz na przemianie życia: by być bardziej uważnym na potrzeby, by budować wspólnotę nadziei w świecie pełnym wykluczeń. Nadzieja, której źródłem jest Bóg, rodzi się w sercu, które kocha i służy.

Myśl Papieża Leona XIV

Powierzmy się Najświętszej Maryi, Pocieszycielce strapionych i wraz z Nią wznieśmy pieśń nadziei, przyjmując za swoje słowa Te Deum: „In Te, Domine, speravi, non confundar in aeternum” – „W Tobie, Panie, zaufałem, nie zawstydzę się na wieki” (Orędzie na Światowy Dzień Ubogich 2025).