Czas wrócić do Edenu

„Już nigdy nie zgładzę wszystkiego, co żyje, jak to uczyniłem. Będą zatem istniały, jak długo trwać będzie ziemia: siew i żniwo, mróz i upał, lato i zima, dzień i noc”. Piękne, prawda?

Bóg wie, że natury człowieka nie zmieni karaniem. Dlatego zawiera z Noem przymierze w którym zobowiązuje się, że już nigdy tego nie zrobi. Z Noem, a przez niego z wszelkim stworzeniem: „z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, (...) ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi”.

Proszę jednak zwrócić uwagę na słowa, które padają moment wcześniej: „Wszelkie zaś zwierzę na ziemi i wszelkie ptactwo powietrzne niechaj się was boi i lęka. Wszystko, co się porusza na ziemi i wszystkie ryby morskie zostały oddane wam we władanie. Wszystko, co się porusza i żyje, jest przeznaczone dla was na pokarm, tak jak rośliny zielone, daję wam wszystko”.

Człowiek hodował, więc pewnie i zabijał zwierzęta już wcześniej. Już Abel pasł trzody i składał zwierzęta Bogu w ofierze. Była to jednak swoista uzurpacja. Wyraz nieporządku, jaki zapanował po grzechu między człowiekiem a światem przyrody Bo w rajskim Edenie pokarmem człowieka miały być tylko rośliny. Teraz jednak zostaje to usankcjonowane. Teraz i zwierzęta mają stać się oficjalnie pokarmem człowieka. I choć Bóg zawiera z człowiekiem i zwierzętami przymierze, to człowiek jest już teraz panem i władcą zwierząt

Podsumowując: wydaje się, że najistotniejszą treścią, jaką niesie pierwsze czytanie jest obietnica Boga, że już nigdy walcząc z grzechem  nie posłuży się metodą wytępienia ludzkości czy stworzenia. Bo Bóg jest dobry.

A po czytaniu psalmista modli się: Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.

2. Kontekst drugiego czytania 1 P 3,18-22

Trzeci rozdział pierwszego listu świętego Piotra to wezwanie do życia sprawiedliwego, choćby i chrześcijanin doświadczał niesprawiedliwości. Za wzór stawia Piotr samego Chrystusa i mówi:
 
Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem. W nim poszedł ogłosić [zbawienie] nawet duchom zamkniętym w więzieniu, niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego cierpliwość Boża oczekiwała, a budowana była arka, w której niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę. Teraz również zgodnie z tym wzorem ratuje was ona we chrzcie nie przez obmycie brudu cielesnego, ale przez zwróconą do Boga prośbę o dobre sumienie, dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. On jest po prawicy Bożej, gdyż poszedł do nieba, gdzie poddani Mu zostali Aniołowie i Władze, i Moce.

Wielki natłok treści. Więc może po kolei.

• Sprawiedliwy Chrystus umarł za ludzkie grzechy, aby człowieka przyprowadzić do Boga. Został zabity, ale zmartwychwstał (powołany do życia duchem)
• Daje On zbawienie i tym, którzy żyli przed nim (prawda o zstąpieniu do piekieł, otchłani).
• Dziś ten udział w zmartwychwstaniu ma człowiek przez chrzest, którego przyjęcie zobowiązuje do życia zgodnie z sumieniem.

Zasadniczą myślą tego tekstu jest więc podkreślenie dobroci Boga. On nie chce nikogo zabić. On chce wszystkich zbawić.

3. Kontekst Ewangelii Mk 1,12-15

Tekst Ewangelii tej niedzieli pochodzi właściwie z samego początku dzieła Ewangelisty Marka. Po wstępie autor Ewangelii wspomina chrzest Jezusa w Jordanie. Zaraz po nim Jezus idzie na pustynię...

Skoro to sam początek dzieła Marka, można się spodziewać, że scena ta zawiera pewien program. Chrzest w Jordanie wydaje się z tej perspektywy włączeniem Jezusa w historię zapowiedzi Starego Testamentu, pewną inauguracją Jego misji. A ten pobyt na pustyni?

Przytoczmy interesujący nas tekst. Dość lakoniczny. Druga jego część była już zresztą czytana w III niedzielę zwykłą...

Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana. Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś Mu usługiwali.

Po uwięzieniu Jana przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.