Bóg Ojcem posyłającym Syna, aby nas pojednać ze Sobą. Ewangelia według św. Marka

W jakich jeszcze tekstach Ewangelista porusza temat Jezusa, Syna Bożego, a tym samym pisze, że Bóg jest Jego Ojcem?

W Ewangelii św. Marka niezwykle ważne miejsce zajmuje opis chrztu Jezusa, gdyż stanowi inaugurację publicznej działalności Mistrza z Nazaretu (Mk 1,9-11). Zaskakuje jednak uderzająca dysproporcja. Przyjęciu chrztu przez Jezusa Ewangelista poświęca tylko siedem słów, natomiast teofanii, czyli objawieniu z nim związanej, aż trzydzieści cztery słowa. Nie przedstawia samego rytu chrztu, ale wspomina jedynie o tym, co się po nim wydarzyło, czyli koncentruje się na objawieniu i zaznacza, że wizja otwartego nieba i Ducha zstępującego na Mistrza z Nazaretu była tylko Jego udziałem. Wszystko to wskazuje  na cel, jaki przyświeca św. Markowi.

Wydarzenia, które mają miejsce bezpośrednio po przyjęciu przez Jezusa chrztu, wskazują na istotną różnicę między Mistrzem z Nazaretu a pozostałymi ochrzczonymi przez Jana. W chwili chrztu w Jordanie zostaje ujawniona sytuacja ludzi, którzy, przyjmując chrzest od Jana (Mk 1,5), wyznają grzechy i tym samym określają, w jakim stosunku pozostają do Boga. Odmienna jest natomiast sytuacja Jezusa. Nie ma w tym wypadku mowy o wyznaniu grzechów z Jego strony. Zamiast tego jest mowa o szczegółach, które ukazują Jego stosunek do Boga.  Jezus nie potrzebuje żadnego udoskonalenia, uzupełnienia czy naprawy. „Jezus schodzi do wody – jako niewinny, który czyni siebie «grzechem» za nas”.[6]

Jezus widzi rozdzierające się niebios. Otwarcie nieba wskazuje, że nastąpi objawienie, którego celem będzie ujawnienie się Bożych planów (por. Ez 1,1) oraz zapoczątkowanie nowych czasów, w których Bóg udzieli swoich łask (Iz 63-64). W Księdze Izajasza (Iz 63,7-64,11) znajduje się wielka modlitwa, żarliwe wołanie skierowane do Boga o interwencję mesjańską, aby dokonał zbawczego, nowego Wyjścia. Szczególnie ważne jest następujące, gwałtowne wołanie: „Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił” (Iz 63,19b). Wraz ze chrztem Jezusa zaczyna się więc nowe Wyjście (Wyzwolenie), które będzie dziełem Sługi Pańskiego, wspomnianego we wcześniejszych rozdziałach Księgi Izajasza. Nadszedł oczekiwany czas. Ojciec objawia Jezusowi swój zbawczy plan w stosunku do ludzi. Bóg zbliża się do nich mimo ich grzechów.