Autor Czwartej Ewangelii wyraźnie podkreśla, iż przedmiotem wcielenia jest Słowo.
Uniżenie bowiem Chrystusa sprawiło Jego wywyższenie.
Apostoł Paweł w drugiej części hymnu pokazuje właśnie to wywyższenie Chrystusa przez Boga Ojca. Samowyrzeczenie się Jezusa Chrystusa przyniosło Mu wielką chwałę. Daje Mu imię ponad wszelkie imię. Pamiętać należy, iż w tradycji narodu wybranego nadawanie imienia jest oznaką nowego etapu ludzkiego życia. Nowe imię jest znakiem nowego etapu życia. Tym nowym imieniem Jezusa to imię Pan. Jezus stał się Panem Jezusem. Pan w tradycji greckiej oznacza właściciela lub mistrza. Pan, to oficjalny tytuł cesarzy rzymskich. Pan nade wszystko to greckie imię Jedynego Boga Jahwe. Zatem gdy Jezus został nazwany kyrios – Panem oznacza to, że jest Mistrzem i Władcą, Panem życia, Królem Królów i Panem Panujących. Jest Panem – jest Bogiem. Formuła ta, to najstarsza credo Kościoła: Jezus Chrystus jest Panem.
[1] Zob. szerzej: H. Langkammer, Uniżony i wywyższony Chrystus (Flp 2,6-11), „Ruch Biblijny i Liturgiczny” 28(1975), s. 216-225; J. Łach, Najstarsze wyznania wiary w Jezusa Chrystusa w Nowym Testamencie, w: Żywe jest Słowo Boże i skuteczne, red. W. Chrostowski, Warszawa 2001, s. 191-205; W. Barclay, List do Filipian, Poznań 2002, s. 30-35; J. Flis, List do Filipian, Wstęp. Przekład z oryginału. Komentarz, Częstochowa 2011, s. 232-274.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |