Mateuszowe świadectwo o Jezusie Chrystusie

Jezus jest obiecanym Mesjaszem

Ewangelię św. Mateusza cechuje wielka troska o uzasadnienie, że Jezus jest wypełnieniem obietnic i zapowiedzi Starego Testamentu. Ewangelista wykazuje, że życie i dzieło Mistrza z Nazaretu są znakami, iż z Nim i przez Niego spełniają się zapowiedzi i obietnice proroków.

To, co było w Starym Przymierzu, było zapowiedzią a zarazem przygotowaniem do Nowego Przymierza.  Obydwa Przymierza zostały wprzęgnięte w służbę jednego i tego samego odwiecznego planu zbawczego, jakim jest urzeczywistnienie królestwa Bożego. Św. Mateusz powiązał życie i dzieło Jezusa ze Starym Przymierzem, odwołując się do tekstów Starego Testamentu. Widać to szczególnie w tzw. cytatach  refleksyjnych (Mt 1,22-23; 2,15.17.18; 8,17; 12,17-21; 13,35; 21,4-5; 27,9-10). Ewangelista czyni to w tym celu, aby wykazać, że życie i dzieło Jezusa nie były zwykłymi wydarzeniami lub zbiegiem okoliczności, lecz dopełnieniem starej ekonomii zbawienia.

Przez powiązanie życia i dzieła Chrystusa ze Starym Testamentem autor chciał osiągnąć podwójny cel: apologetyczny i teologiczny. Najpierw pragnął wykazać, że Jezus jest naprawdę zapowiedzianym Mesjaszem. W Nim widzi jednak innego Mesjasza niż oczekiwali współcześni mu wyznawcy Prawa Mojżeszowego. Jest On Pomazańcem Pańskim, którego panowaniu będą poddane wszystkie narody wszystkich czasów.

Z akcentowaną przez św. Mateusza godnością Mesjasza bardzo ściśle łączy się Jezusowy tytuł Syn Dawida. Występuje w tej Ewangelii 9 razy (Mt 1,1; 9,27; 12,23; 15,22; 20,30.31; 21,9.15; 22,45). U św. Marka natomiast i u św. Łukasza pojawia się tylko dwa razy (Mk 10,47-48; 12,35-36; Łk 18,38-39; 20,41-44). Św. Mateusz podaje więc nowe przykłady. Są w takim razie jego dziełem i odzwierciedlają jego przesłanie religijne.