Chrystus - prawdziwy Człowiek w wierze Kościoła starożytnego

Znaczenie prawdy o prawdziwym człowieczeństwie Chrystusa

Najważniejsze było oczywiście jej znaczenie teologiczne. Skoro mówimy o odkupieniu, to ta prawda domagała się prawdziwego i pełnego człowieczeństwa. Można również wskazać kilka istotnych wniosków wynikających z tego faktu. Najpierw było to potwierdzenie historyczności Chrystusa. Ważne było nie tylko stwierdzenie prawdziwego człowieczeństwa, ale też wskazanie historycznych okoliczności Jego życia. Nie można było zarzucać chrześcijanom podążania za „wymyślonymi mitami”. Chrystus był konkretną postacią historyczną, działał w określonych warunkach, które można było badać, a dzięki temu lepiej poznawać także Jego nauczanie.  

Równie ważne były wnioski antropologiczne. Skoro Chrystus był prawdziwym człowiekiem to stawał się wzorem do naśladowania. Jego życie stawało się przykładem dla każdego, kto zapoznał się z Jego nauczaniem. Chrystus w czasie swojego życia dowiódł, że takie życie jest możliwe, a nie jest tylko ideałem, niemożliwym do realizacji  w ziemskich realiach. Każdy Jego uczeń może i powinien w swoim życiu upodabniać się do Niego. O tym przypominali duszpasterze wczesnochrześcijańscy. To była podstawowa zasada duchowości wczesnochrześcijańskiej.