Kierownictwo Ducha Bożego

Potwierdzenie powyższych obserwacji można znaleźć w opisie powołania, jednego z pierwszych sędziów – Otniela – który został wybrany przez Boga, jedynego zbawcy człowieka, w odpowiedzi na wołanie uciskanego i prześladowanego ludu: „Wołali więc Izraelici do PANA o ratunek. I powołał PAN wybawcę dla Izraelitów, aby ich wyzwolił. Był nim Otniel, syn Kenaza, młodszego brata Kaleba. Zstąpił na niego duch PANA (hebr. rû^aḥ-ʼělōhîm), aby był sędzią Izraela” (Sdz 3,9-10). Przytoczony tekst z jednej strony podkreśla, że wybrany człowiek jest rzeczywiście pod wpływem Ducha Bożego, urzeczywistniając zbawczy zamysł Boga, a z drugiej pokazuje, że ta sama osoba zachowuje pełną swoją tożsamość i świadomość. Dla wyrażenia tego przekonania autor natchniony w opisie samego aktu udzielenia ducha posługuje się hebrajskim czasownikiem hājā(h) w połączeniu z przyimkiem ‘al, co dosłownie oznacza, że „był nad nim duch PANA”. To samo sformułowanie znajduje się w opisie udzielenia daru Ducha Bożego innemu charyzmatycznemu przywódcy, jakim był Jefte (Sdz 11,29), dzięki czemu sędzia otrzymuje wsparcie w mobilizacji Izraela do walki z Ammonitami. Aktywność Ducha Bożego w odniesieniu do biblijnych sędziów przejawiała się także w mocy lub nadzwyczajnej sile fizycznej, która umożliwiała im realizację Bożych zamierzeń. Już sam akt udzielania tego charyzmatycznego daru nacechowany jest pewnym intensywnym działaniem Ducha Bożego. Autor natchniony mówi, że „duch PANA ogarnął Gedeona”, można nawet powiedzieć, trzymając się dosłownego brzmienia hebrajskiego tekstu, że Duch Boży „odział, okrył czy wręcz oblekł (hebr. lābēš) Gedeona”, co oznacza, że został on wzięty z ogromną mocą w posiadanie przez Ducha Bożego. Tajemniczy wpływ Ducha Bożego znamionuje podobna dynamika w tekstach mówiących o nadzwyczajnej sile fizycznej Samsona, którego „duch PANA zaczął pobudzać (hebr. hālal użyte w koniugacji przyczynowej hifil) do działania” (Sdz 13,25), czy też, jak podaje inny fragment, „ogarnął czy opanował (hebr. ṣālaḥ - dosłownie „napadł na niego w sposób nagły, przynaglił go”) go duch PANA” (Sdz 14,6). W świetle przedstawionych przypadków można powiedzieć, że Duch Boży jest źródłem nadzwyczajnej siły, daje odwagę w podejmowaniu właściwych decyzji, a nawet udziela zdolności o charakterze strategicznym, a więc jest dawcą darów, dzięki którym człowiek potrafi sprostać powierzonej mu misji wybawiciela i przywódcy ludu.