Żółty Chrystus

Żółty Chrystus cechuje się spokojem, twarz Chrystusa i kobiet siedzących pod krzyżem są spokojne.(I i II plan). Kobiety te -Bretonki są namalowane w sposób bardzo uproszczony. Są one nawiązaniem do kobiet, które były świadkami Jego ukrzyżowania „(...)A pod krzyżem Jezusowym stała matka jego i siostra matki jego, Maria Kleofasowa oraz Maria Magdalena” J 19,25. Górny fragment krzyża jest „odcięty”. Malarz skupił się na samej figurze Chrystusa namalowanej w prosty sposób , ale nie naiwny. Na III planie znajduje się ciepły pagórkowaty pejzaż, który kojarzy się z historycznym miejscem „(...) które zwą Golgota(...)”Mt. 27,33. Golgota pochodzi od aramejskiego słowa gulgulta co tłumaczy się jako czaszka. Wzgórze te przypominało swym wyglądem czaszkę. Z języka łacińskiego znamy te miejsce jako Calvaria.
Obraz przedstawiony przez Gauguina mimo, iż w ciepłej kolorystyce i mimo, iż są tam bretońskie niewiasty, ukazuje wielką samotność. Ludzie pod krzyżem rozeszli się już do swych domostw- widać to szczególnie w postaciach na trzecim planie, Są one daleko, sprawiają wrażenie jakby znaleźli się tam zupełnie przypadkowo, są totalnie nie zainteresowani osobą Chrystusa przechodząc lub zwyczajnie odchodząc do domostw, jakby nic się nie stało. Obraz samotności i spokoju jest odmienny niżeli ten ukazany w Ewangelii – Mt. 27,51 „ A oto zasłona świątyni rozdarła się na dwie części od góry aż do dołu i ziemia zadrżała, a skały popękały” oraz Mt. 27,54 „ Setnik zaś i ci, którzy z nim byli strzegąc Jezusa, ujrzawszy trzęsienie ziemi i wszystko co się działo, przerazili się wielce, mówiąc: Zaiste ten był Synem Bożym”.


Informacje o artyście:

Paul Gauguin - francuski malarz urodzony w Paryżu w 1848r. Był przedstawicielem neoimpresjonizmu.
Dość późno zaczął przygodę z malarstwem. Dopiero w 1874 zapisał się do pracowni, gdzie pobierał nauki, zapoznając się z technikami malarskimi. Gauguin wkrótce odkrywa impresjonistów, którymi bardzo się zainspirował, pogłębiając swoją wiedzę oraz doskonaląc swoją technikę. Jego pierwsze obrazy zdradzają jego wielki talent. W niedługim czasie zostaje uczniem Pissarra a w 1881 roku poznaje Cezanne’a.
Wkrótce rezygnuje z pracy urzędnika, aby poświęcić się pasji malarskiej.
Sytuacja życiowa i rodzinna jednak się zmienia. Problemy finansowe oraz pogorszenie się stosunków z rodziną żony, sprawia iż opuszcza dom.
Gauguin odczuwa wielką potrzebę niezależności. Wiele podróżuje. W 1888r. Przyjeżdża do van Gogha. Szybko jednak dobre stosunki przyjacielskie uległy pogorszeniu. Van Gogh przejawiał zachowania psychopatyczne. Nie wytrzymując ciężkiej atmosfery Gauguin wyjeżdża. Jego celem jest wyjazd w rejony dziewicze. Osiadł na Tahiti. Sytuacja zdrowotna i finansowa zmusza go do powrotu do Francji, w której nie pozostaje długo. Decyduje się powrócić na Tahiti. Złe psychiczne samopoczucie było przyczyną próby samobójczej . W 1897 powstaje obraz, który okazuje się sensacją w Paryżu pt. Skąd przybywamy? Czym jesteśmy? Dokąd idziemy?. Umiera na Tahiti w 1903 roku.

Jego obrazy cechują się specyficznym nastrojem, tajemnicą i symboliką. W jego malarstwie zanika światłocień i perspektywa. Inspiruje się sztuką ludów prymitywnych i twórczością dzieci. Stosuje w obrazach zazwyczaj kolorystykę ciepłą, głęboką, kolory często nienaturalne. Barwy nakłada na płótno szerokimi płaskimi plamami, do których używa delikatnego czarnego konturu.
Koncentrował się na czystej, jasnej formie. Jego obrazy są tzw. „nieskażone cywilizacją”.

(Magda Anioł)