Chrzest Chrystusa

Szkic malarski fresku, choć w swej formie i dopracowaniu zapewne ustępuje oryginałowi z Katedry Chrystusa Zbawiciela w Moskwie pokazuje jednak specyficzne podejście autora do faktu chrztu Jezusowego. Obraz jest bardzo skromny. Nie ma w nim szaleństwa barw, kolorystyka jest stonowana. Postać Jana Chrzciciela i Jezusa są przedstawione w bardzo naturalny sposób. Kompozycja jest podzielona na dwie części. Pierwsza część to świat „ciemny”, ludzki a druga część, to świat „jasny” odwzorowujący świat niebiański, na którym widnieją aniołowie i zstępujący Duch Święty. Mimo tego dość wyraźnego podziału te światy są jednocześnie ze sobą bardzo ściśle związane, są nierozerwalne. Postaci należą do obu światów równocześnie, wtedy gdy człowiek należy za życia tylko do jednego świata, a dopiero po śmierci żyjąc w Jezusie Chrystusie udaje się do drugiego. Przed chrztem Jan Chrzciciel wypowiedział znamienne słowa:
„Nazajutrz ujrzał Jan nadchodzącego Jezusa i rzekł: Oto Baranek Boży, oto, który gładzi grzechy świata. To ten, o którym mówiłem: po mnie przyjdzie mąż, który stał się przede mną, bo pierwej był niźli ja.”(J 1,29-30). Na obrazie widzimy Ducha Świętego schodzącego ku Jezusowi w trakcie chrztu. Jest tak jasny jak świetliste obłoki „A gdy Jezus był ochrzczony, wnet wyszedł z wody. A oto otworzyły się mu niebiosa i ujrzał Ducha Bożego, zstępującego jako gołębica i przychodzącego nań. A oto głos z nieba mówiący: Ten jest Syn mój miły, któregom upodobał sobie” (Mt.3,16-17), Tutaj daje świadectwo także Jan Chrzciciel mówiąc „A jam Go nie znał, ale ten, który mię posłał chrzcić wodą, powiedział mi: Na kogo ujrzysz, iż zstępuje Duch i zostaje na nim, ten jest, który chrzci Duchem Świętym. I sam to widziałem, i dałem świadectwo, że on jest Synem Bożym.” (J 1, 33-34)


Informacje o artyście:.

Magda Anioł