Oblicze Boga w przypowieściach

Dlaczego Jezus mówił w przypowieściach? Dlaczego wybrał właśnie taką formę nauczania? Te same pytania nurtowały już uczniów Jezusa. Pytali Go bowiem: "Dlaczego mówisz do nich [tj. do tłumów] w przypowieściach?" (Mt 13,10). On im odpowiedział: "Wam dano poznać tajemnice królestwa Bożego, innym zaś w przypowieściach..." (Łk 8,9). Bezpośrednie poznanie "nowej nauki o królestwie Bożym" stało się udziałem niewielkiej grupy uczniów (Mt 13,36; 15,15; Mk 4,10.13.34; 7,17; Łk 8,9n; 12,41). Większość słuchaczy musiała zadowolić się nauczaniem opartym na symbolicznych porównaniach, przenośniach, alegoriach, dzięki którym Nauczyciel z Nazaretu stopniowo (Mk 4,33) wyjaśniał tajemnicę królestwa Bożego. Nam również – w znacznej mierze - pozostały owe barwne obrazy, porównania, przenośnie, alegorie przesycone zapachem i realiami ziemi Jezusa.

Zapytajmy więc ponownie: "Dlaczego mówisz [do nas] w przypowieściach?" W pewnym względzie jesteśmy podobni do bezpośrednich słuchaczy Rabbiego z Nazaretu. Bardziej cenimy obraz niż słowa. Jezus opowiadając przypowieści "daje obrazom pierwszeństwo przed zasadami teoretycznymi" (A. Jankowski). Pragnie niejako "odsłonić" oblicze Boga jako Dobrą Nowinę, którą trzeba poznawać i kontemplować. Ewangeliczne obrazy w sposób pośredni pokazują bowiem "jaką wizję Boga miał Jezus i jaką chciał przekazać swoim słuchaczom" (C.M. Martini).

Przypowieści ewangeliczne bezpośrednio angażują słuchacza, ale zarazem pozostają dla niego zagadką, rodzą wiele pytań i zmuszają do osobistych odpowiedzi, ale posługują się językiem, który pozwala objawić tajemnicę i zarazem ją uszanować.
W Szkole Słowa Bożego będziemy więc prosić Ducha Świętego, aby pozwolił nam zachwycić się pięknem oblicza Bożego "namalowanym" w ewangelicznych przypowieściach. Będziemy też – jak uczniowie - pytać o ich wyjaśnienie: Kim jest Bóg z przypowieści? Jak On nam się przedstawia i kim my jesteśmy dla Niego? Jakie jest Jego Królestwo i co należy czynić, aby stało się naszym udziałem?

W tym poszukiwaniu "odwiecznej Tajemnicy" utwierdza nas starochrześcijański hymn zachowany w Liście do Rzymian, w którym Apostoł Narodów tak się modlił: "Temu, który ma moc utwierdzić was zgodnie z Ewangelią i moim głoszeniem Jezusa Chrystusa, zgodnie z objawioną tajemnicą, dla dawnych wieków ukrytą, teraz jednak ujawnioną, a przez pisma prorockie na rozkaz odwiecznego Boga wszystkim narodom obwieszczoną, dla skłonienia ich do posłuszeństwa w wierze, Bogu, który jedynie jest mądry, przez Jezusa Chrystusa niech będzie chwała na wieki wieków! Amen" (Rz 16,25-27).

ks. Jan Kochel



1. Hojny i bezinteresowny Gospodarz :.
2. Miłosierny Król :.
3. Powracający Pan :.
4. Dobry Chlebodawca :.
5. Wielki Zasłuchany :.
6. Zapomniany Ojciec :.
7. Dobry Pasterz :.
8. Troskliwy Ogrodnik :.