Hebraica na Adwent

Zapowiadany - Syn Człowieczy
 

Po niewoli babilońskiej, gdy kolejno upadły trzy wielkie monarchie świata, zaczęto oczekiwać Mesjasza jako Syna Człowieczego, który zapoczątkuje królestwo nieprzemijające. Jego postać przedstawiona jest w Księdze Daniela:

„Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła - płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Z powodu gwaru wielkich słów, jakie wypowiadał róg, patrzałem, aż zabito bestię; ciało jej uległo zniszczeniu i wydano je na spalenie. Także innym bestiom odebrano władzę, ale ustalono okres trwania ich życia co do czasu i godziny. Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.” (Dn 7,9-14)

- wizja Przedwiecznego, obraz tronu i księgi, w której zapisane są wszystkie wyroki (9-10)
- „Syn Człowieczy” (aram. – „ban enasz”): u Ezechiela określenie człowieka jako istoty słabej, kruchej, u Daniela natomiast z jednej strony określenie człowieka, ale z drugiej „przychodzi na obłokach” (kontakt ze sferą Bożą), obdarzony władzą, której nikt nie może się oprzeć. Jest to zapowiedź dwóch natur Mesjasza. (13-14)

Jezus stosuje do siebie tytuł Syna Człowieczego, szczególnie:

„Lecz Jezus milczał. A najwyższy kapłan rzekł do Niego: Poprzysięgam Cię na Boga żywego, powiedz nam: Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży? Jezus mu odpowiedział: Tak, Ja Nim jestem. Ale powiadam wam: Odtąd ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego, i nadchodzącego na obłokach niebieskich. Wtedy najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: Zbluźnił. Na cóż nam jeszcze potrzeba świadków? Oto teraz słyszeliście bluźnierstwo.” (Mt 26,63-65)


Używa tego tytułu, by podkreślić trzy różne aspekty:

1. Kiedy nawiązuje do swojej ziemskiej posługi:
- Mt 8,20
- Mt 9,6
- Mt 11,19
- Mt 16,13
- Łk 19,10
- Łk 22,48

2. Kiedy zapowiada swoją Mękę:
- Mt 12,40
- Mt 17,9.22
- Mt 20,18
3. Kiedy zapowiada swoje powtórne przyjście:
- Mt 13,41
- Mt 24,27.30
- Mt 25,31
- Łk 18,8
- Łk 21,36

Co ciekawe, tytułu tego w Nowym Testamencie używa tylko Pan Jezus odnośnie samego siebie – poza wyjątkami, kiedy inni zadają mu pytania cytując Jego słowa oraz Szczepana mającego wizję w chwili męczeństwa (Dn 7,56)



Inne teksty – niemesjańskie, ale zapowiadające wydarzenia Nowego Testamentu:

Iz 1,2-3: charakterystyka Izraela (wół i osioł)
Iz 5,1-7: Pieśń o winnicy
Iz 40,3: głos na pustyni, proroctwo spełnione przez Jan Chrzciciela
Jr 31,31-34: proroctwo o nowym Przymierzu
Ez 36,24-28: nowe Przymierze
Jl 3,1: wylanie ducha w czasach mesjańskich
Ml 1,11: zapowiedź Eucharystii
Ml 3,1: zapowiedź przyjścia Jana Chrzciciela i Mesjasza
Prz 8-9 (Hi 28, Syr 24, Mdr 7 ): uosobienie mądrości, przygotowanie na tajemnicę wcielenia Syna Bożego
Mdr 2,12-20: prześladowanie sprawiedliwego (pośrednio odnoszone do Chrystusa)

• CAŁOŚĆ
• ADWENT
• OKRES BOŻEGO NARODZENIA
• OKRES ZWYKŁY
• WIELKI POST
• OKRES WIELKANOCNY