Czy Paweł nie interesował się życiem ziemskim Jezusa?

Jezus:
„Mówił im dalej: «Czy po to wnosi się światło, by je postawić pod korcem lub pod łóżkiem? Czy nie po to, aby je postawić na świeczniku? Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw»” (Mk 4,21-22 – BT).
Paweł:
„Przeto nie sądźcie przedwcześnie, dopóki nie przyjdzie Pan, który rozjaśni to, co w ciemnościach ukryte, i ujawni zamiary serc” (1 Kor 4,5 – BT; por. też Rz 2,16; 1 Kor 14,25).

Jezus:
„Jezus mu odpowiedział: «Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!»” (Mt 19,21 – BT).
Paweł:
„I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją […]” (1 Kor 13,3 – BT).

Jezus:
„Odpowiedział im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu»” (J 8,34 – BT).
Paweł:
„Czyż nie wiecie, że jeśli oddajecie samych siebie jako niewolników pod posłuszeństwo, jesteście niewolnikami tego, komu dajecie posłuch: bądź [niewolnikami] grzechu […]” (Rz 6,16 – BT).

Jezus:
„A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu” (Mt 5,39 – BT).
Paweł:
„Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości, lecz pozostawcie to pomście [Bożej]” (Rz 12,19 – BT).
Jezus:
„Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga” (Mt 22,21 – BT).
Paweł:
„Oddajcie każdemu to, mu się należy: komu podatek – podatek, komu cło – cło, komu uległość – uległość, komu cześć – cześć” (Rz 13,7 – BT).

Jezus:
„Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy” (Mt 22,39-40 – BT).
Paweł:
„Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa” (Rz 13,10 – BT).

Jezus:
„Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą” (Łk 10,8 – BT).
Paweł:
„Jeżeli zaprosi was ktoś z niewierzących a wy zgodzicie się przyjść, jedzcie wszystko, co wam podadzą, nie pytając o nic – dla spokoju sumienia” (1 Kor 10,27 – BT).

Jezus:
„Jezus odpowiedział: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego»” (J 3,5 – BT).
Paweł:
„[…] nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym […]” (Tt 3,5 – BT).

Jezus:
„Gdy brat twój zgrzeszy „przeciw tobie”, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi! A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik!” (Mt 18,15-17 – BT).
Paweł:
„Sekciarza po jednym lub drugim upomnieniu wystrzegaj się […]” (Tt 3,10 – BT).

Jednym z najlepszych argumentów ukazujących bezsens racjonalistycznego założenia, zgodnie z którym Paweł „powinien” jak najwięcej pisać o ziemskim życiu i nauczaniu Jezusa (gdyby je znał), są inne epistoły NT, w tym epistoły pisane przez tych, którzy znali Jezusa. Jednym z takich listów jest List Jakuba, który nie czyni żadnych aluzji do ziemskiego życia i nauczania Jezusa, mimo że Jakub był krewnym Jezusa (por. Ga 1,19). W Listach Piotra, który również znał historycznego Jezusa osobiście, mamy tylko drobne aluzje do krwi Jezusa przelanej za grzechy ludzkości (1 P 1,2.19), do odrzucenia Go przez Jemu współczesnych (1 P 2,4.7), do cierpień pasyjnych (1 P 2,23; 3,18; 4,1; 5,1), do bezgrzeszności Jezusa (1 P 2,22), do wizji na Górze Tabor (2 P 1,17-18), do J 21,18-19 (2 P 1,14) i do bliżej niesprecyzowanych nauk Jezusa (2 P 3,2). Listy Jana nie odnoszą się do żadnych konkretów historycznych z życia Jezusa. Wspomina się w nich tylko ogólnie o ziemskim życiu Jezusa (1 J 1,1), o tym, że Jezus objawił, iż Bóg jest światłością (1 J 1,5), w kontekście soteriologicznym i antydoketycznym^[7] mówi się w nich o krwi i ciele Jezusa (1 J 1,7; 4,2-3; 5,6; 2 J 7) i o oddaniu życia Jezusa za nas (1 J 3,16; 4,9-10.14). Trzeci List Jana nic nie mówi o ziemskim życiu Jezusa, tak samo nic o życiu Jezusa nie mówi List Judy, który osobiście znał Zbawiciela i był nawet Jego krewnym (Mt 13,55). We wszystkich tych dziełkach nie znajdujemy zatem w sumie żadnych konkretów co do okresu ziemskiego życia i nauczania Jezusa. Mało tego, nie znajdujemy w nich nawet połowy tego, co Paweł pisze o ziemskim życiu i nauczaniu Jezusa. Ale autorzy tych nie napisanych przez Pawła listów z NT znali przecież Jezusa osobiście, wiedzieli, jaki był Jego życiorys, jednak mimo to nie pisali oni nic o życiu Zbawiciela. Jest to doskonały dowód na to, że sam fakt, iż dany autor epistoł zawartych w NT nie kierował swych rozważań w stronę ziemskiego okresu życia i nauczania Chrystusa, nie oznacza, że prawie nic o tym nie wiedział. A taki wniosek racjonaliści wyciągają właśnie co do św. Pawła, opierając się na fakcie, że ponoć pisał on „mało” o ziemskim okresie życia i nauczania Jezusa.

(październik 2004)


PRZYPISY:

[1] K. Deschner, I znowu zapiał kur, t. I, Gdynia 1996, s. 231. Kursywa od autora.
[2] Tamże, s. 230. Także inni racjonaliści twierdzą, że Paweł zignorował historyczną wiedzę o Jezusie na rzecz „mistycznych wymysłów” – por. A. Robertson, Pochodzenie chrześcijaństwa, Warszawa 1961, s. 160.
[3] J. Keller, Katolicyzm, Warszawa 1979, s. 33. Kursywa od autora.
[4] Tenże, Jezus, w: Od Mojżesza do Mahometa, red. tenże, Warszawa 1987, s. 123.
[5] Por. K. Deschner, I znowu zapiał kur, t. I, dz. cyt., s. 230.
[6] Tamże, s. 230, 231.
[7] Dokeci negowali, że Jezus przyszedł w ciele, i tym samym, że cierpiał za grzechy ludzkości.