VI. Nasycił [głodnych] dobrami (...)

Psalmista porównuje słowo Pańskie do pokarmu, stąd wzywa „skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest Pan” (34,9). Wskazuje tym samym na prawdziwe dobro, którego nie dostrzegają bogaci i syci. „Możni zubożeli i zaznali głodu, a szukającym Pana żadnego dobra nie zabraknie”, stąd apel: „Pójdźcie, synowie, słuchajcie mnie, nauczę was bojaźni Pańskiej” (34,11n).
O dobroci i słodyczy słowa przekonany był Jezus, dla którego było ono pokarmem (wolą) Ojca (J 4, 34; por. Pwt 8,3n; J 1,1; 6,38-40; 17,4). Przeciwnik Boga chce byśmy byli głusi na słowo, jak ów człowiek niemy z Ewangelii. Szatan kusił Jezusa na pustyni i walczył z Nim orężem słowa (por. Łk 4,1-13). Szatanowi zależy na tym, byśmy nie słuchali Boga – byśmy mieli [w sobie] „ducha niemego” (Łk 11,13; por. Mk 9,29). Chrystus uzdrawia nas jednak z głuchoty na słowo, które stanowi prawdę o nas jako dzieciach w Synu (S. Fausti). On – wyrzucając z nas „ducha niemego” – pomaga nam słuchać słowa Boga i korzystać z dóbr królestwa Bożego. Słowo Boże zaspakaja wszelki głód i pragnienie duchowe. Jest pokarmem żywym (pożywnym) (por. Hbr 4,12; Ps 34,9; 95,7-11). Jest słowem ostrym i działającym w wierzących (1 Tes 2,13n; 5,23n).
Matka Słowa Wcielonego stale karmiła się słowem, stale rozważała je w swoim sercu (por. Łk 2,19. 51), stąd każdy kto chce Ją naśladować musi zapytać siebie:

Maryjo, Ty jesteś naszą ostoją w tych dniach, w których z pewnością Nieprzyjaciel będzie usiłował swoimi pokusami udaremnić w nas owoce [słuchania słowa Bożego].
[…] Matko Chrystusowa, Matko chrześcijan i Matko kapłanów, Tobie się powierzamy i prosimy: dopomóż nam rozważać słowa Twojego Syna, które Ty wraz z Jego czynami przechowywałaś w swoim sercu. Uproś nam udział w misterium Jezusowego ,,czynu”, abyśmy byli uczniami, którzy nie tylko słuchają słowa Bożego, ale je wypełniają i przynoszą owoc na życie wieczne.

Kard. Martini, Cóż mamy czynić? Kielce 1996, 13.

Piękną praktyką mnichów było uczenie się wybranych fragmentów Pisma Świętego na pamięć. Była to stała praktyka tzw. ojców pustyni. Karmili się oni słowem jak chlebem. Warto i w naszych czasach karmić się słowem Bożym. Warto nosić je [w sobie] jako oręż – miecz, dzięki któremu będziemy mogli przeciwstawić się Złemu (por. Ef 6,17; Iz 49,2; Hbr 4,12).

Dodaj :.twój dobry czyn, który zrodził się ze Słowa