VI. Nasycił [głodnych] dobrami (...)

Zgorszeniem dla świata jest każdy głodny człowiek. Ziemia jest bowiem w stanie wyżywić wszystkich. Istnieją techniczne możliwości zaspokojenia głodu i pragnienia w świecie. A jednak codziennie umierają ludzie z niedożywienia. To wielki skandal, to grzech zaniedbania „wołający o pomstę do nieba”! Widzi to Matka Boża, dlatego w swoim kantyku modli się o zaspokojenie wszelkiego głodu na ziemi, o nasycenie potrzebujących koniecznymi dobrami.

CZYTAJ!
Ps 34,1-23; Łk 11,14-20

Raz wyrzucał złego ducha [z człowieka], który był niemy. A gdy zły duch wyszedł, niemy zaczął mówić i tłumy były zdumione. Lecz niektórzy z nich rzekli: Mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy. Inni zaś, chcąc Go wystawić na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba. On jednak, znając ich myśli, rzekł do nich: Każde królestwo wewnętrznie skłócone pustoszeje i dom na dom się wali. Jeśli więc i szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy. Lecz jeśli Ja mocą Belzebuba wyrzucam złe duchy, to czyją mocą wyrzucają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże.

Dodaj :. odnalezione przez ciebie teksty paralelne do rozważanych fragmentów.

ROZWAŻ!

Klęska głodu należy, obok wojny, dzikich zwierząt i zarazy, do „czterech strasznych sądów Bożych” (Ez 14,21). W Księdze Powtórzonego Prawa głód uchodzi za jedno z wielu przekleństw, którymi Bóg karze nieposłuszeństwo. Biblia odnotowuje okresy głodu w czasach Abrahama (Rdz 12,10), Izaaka (Rdz 26,1), Józefa (Rdz 41), Eliasza (1 Krl 8,16) i Sedecjasza (2 Krl 25,3; Lm 5,10) oraz za panowania rzymskiego cesarza Klaudiusza (Dz 11,227-30). Apostoł Paweł przekonuje jednak, że głód nie może oddzielić wierzących od miłości do Boga w Chrystusie (Rz 8,35-38). Wielu podejmowało przecież praktyki ascetyczne właśnie z tego powodu. Znany jest bowiem innego rodzaju głód „nie głód chleba ani pragnienie wody, lecz głód słuchania słów Pańskich” (Am 8,11) (por. P. J. Achtemeier, Encyklopedia biblijna, Warszawa 2004, 550).
Kantyk Maryjny wskazuje nie tylko na głód chleba, ale na dobra, które mogą zaspokoić potrzeby wyższe (duchowe) człowieka. Prorok Amos pisze o jednym z takich dóbr – o poszukiwaniu słowa Bożego. Do czasów Amosa wyroczni proroków można było tylko słuchać (w formie przekazu ustnego). Począwszy od Amosa możemy je czytać. Amos jest bowiem pierwszym spośród tzw. proroków piszących, tj. tych, których wyrocznie zachowały się w formie pisanej. W słowach (hebr. dabar) proroka odnaleźć można „słowa Pana” (por. R. de Menezes, Księga Amosa, w: Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, Warszawa 2000, 1011n).