Pierwszy męczennik - diakon Szczepan

Prześladowanie chrześcijan trwa. Znów pojawiają się ludzie, którzy zadają ból i śmierć niby z wzniosłych pobudek, z gorliwości quasi religijnej lub jak Szaweł przyglądają się strasznym scenom, akceptując to, że ktoś cierpi, doznaje zniewagi, a nawet oddaje życie. Doznać zniewagi (gr. ybristhentes) to stracić w oczach ludzi cześć, szacunek i znaczenie. Rzeczownik ybris wskazuje na obraz pogańskiej pychy, która spogląda z góry i odrzuca innych na margines (por. 1 Tes 2,2). Iluż to chrześcijan dzisiaj doznaje takiej zniewagi, nawet bez rozlewu krwi.
Ten ból grzechu, świadomość udziału w prześladowaniach niewinnych wyznawców Chrystusa pozostanie głęboko w pamięci Apostoła. Często będzie ze wstydem wracał do tego doświadczenia. W Liście do Tymoteusza szczerze wyzna: „(…) niegdyś byłem bluźniercą, prześladowcą i gnębicielem (…). Chrystus Jezus przyszedł na świat zbawić grzeszników. Spośród nich ja jestem pierwszy” (1 Tm 1,13. 15; por. Dz 9,15; Ga 1,13-16; Flp 3,6).
Ewangelia Łukasza od początku przywołuje obraz cierpiącego Sługi, który „będzie kamieniem obrazy i skałą potknięcia się (…), pułapką i sidłem dla mieszkańców Jeruzalem” (Iz 8,14), ale „kto wierzy, nie potknie się” (Iz 28,16). W scenie ofiarowania w świątyni Symeon przywołuje słowa proroka i zapowiada Matce Jezusa: „On został dany, aby w Izraelu wielu upadło i wielu powstało, i aby był znakiem, któremu będą się sprzeciwiać. A Twoją duszę miecz przeszyje, aby zostały ujawnione przewrotne myśli wielu” (Łk 2,34n – tłum. Ed. Św. Pawła).
Prześladowanie, męka i śmierć Jezusa są zapowiadane od pierwszy dni Jego życia. Prześladowanie wyznawców Chrystusa będzie właściwie przedłużeniem Jego cierpienia. Pod Damaszkiem Szaweł usłyszy słowa: „Szawle, Szawle! Dlaczego Mnie prześladujesz? A on zapytał: «Kim jesteś Panie?». I usłyszał: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz»” (Dz 9,4-5). Szaweł prześladując Kościół – nie wiedząc o tym – prześladuje Chrystusa. Tak jest i dzisiaj. Kto prześladuje wyznawców Chrystusa, prześladuje Jego samego.
Ból prześladowań rozszerza się na innych, jest „grzechem społecznym”. Prorok Izajasz zapowiada, że „wielu upadnie i wielu powstanie”, a św. Piotr wyjaśni, że „upadają ci, którzy nie słuchają Słowa, bo tak już zostało postanowione” (1 P 2,8).
Trwanie w Słowie jest więc lekarstwem. Duchowy miecz Słowa, zadając ból – oczyszcza i wnika głęboko we wnętrze czytającego i słuchającego „aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, rozsądza myśli i zamiary serca” (Hbr 4,12).

W naszej „szkole Słowa Bożego” bardzo istotny jest czas pytań, które budzą się pod wpływem usłyszanego Słowo:

* Stąd u Apostołów to pełne radości doświadczenie, by stać się godnymi cierpieć, doznać zniewagi dla imienia Jezusa (por. Dz 5,41)?

* Apostoł Paweł opisując swoje cierpienie w Filippi wyznaje: „Chociaż ucierpieliśmy i – jak wiecie – doznaliśmy zniewago w Filippi, odwaliliśmy się w Bogu naszym głosić wam Ewangelię Bożą pośród wielkiego utrapienia (…) głosimy ją, aby się podobać nie ludziom, ale Bogu, który bada nasze serca” (1 Tes 2,2). Bóg posługuje się słabymi i grzesznymi ludźmi dla głoszenia Ewangelii. Co oznacza jednak przestroga czy zachęta dotycząca słów Ewangelii, które „badają nasze serca” – serc głosicieli?

* Św. Jan przytacza słowa Mistrza skierowane do uczniów: „Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was [będę trwać]” (J 15,3n.). Jaką siłę oczyszczającą, korygującą, poprawiającą ma Słowo Boże? Jak Słowo przemienia tych, którzy je czytają, rozważają, którzy się Nim modlą?

* Jaką rolę odgrywa słowo Boże w dialogu międzyreligijnym?

* Z 2,2 mld chrześcijan co dziesiąty jest prześladowany bądź znieważany z powodu swojej wiary. Według szacunków rocznie traci życie 90 tys. osób z powodu wyznawania chrześcijaństwa. Dzieło "Open Doors" opublikowało listę państw, w których chrześcijanie są najczęściej prześladowani. Wyznawcy Chrystusa szczególnie cierpią w: Korei Północnej, Arabii Saudyjskiej, Laosie, Wietnamie, Iranie, Turkmenistanie, na Malediwach, w Bhutanie, Chinach, Indiach, Indonezji, Bangladeszu, Pakistanie, Turcji, Erytreii i Iraku. Jaka winna być nasza relacja?

Dodaj swoje pytanie :.


Módl się!

Panie, spraw bym poznał moje życie. Spraw, bym – jak mówi Jeremiasz – mógł postawić drogowskazy w mojej przeszłości: „Postaw sobie kamienie milowe, ustawiaj drogowskazy, zwróć uwagę na gościniec, na drogę którą wychodziłeś” (Jr 31,21). Pomóż mi zrozumieć poszczególne kroki Twego planu, chwile światła i momenty cienia, próby, nawet aż do granic wytrzymałości. Daj mi poznać, gdzie jestem na mej drodze. Proszę Cię o to przez Chrystusa, Pana naszego. Amen (kard. Martini).

Dodaj modlitwę :.