Początek działalności Jezusa i powołanie uczniów

Wraz z przyjściem Jezusa rozpoczął się czas łaski Boga (Łk 4,19). Pisząc o czasie łaski Łukasz nawiązuje do roku jubileuszowego, który zgodnie z Prawem ogłaszano co 50 lat. Rok ten miał przynosić wyzwolenie wszystkim mieszkańcom kraju; miał być czasem odzyskania utraconej własności (Kpł 25,8-19). Owo starotestamentalne prawo pozostawało jednak martwą literą. Przychodzący Pomazaniec Pański miał zatem wypełnić nadzieje ludu związane z tym zapomnianym przez wszystkich rokiem wyzwolenia i łaski. Działalność Jezusa była realizacją tego prawa – uwolnieniem i odnowieniem wszystkiego[9].

Łukasz podkreśla, iż Bóg przychodzi ze swoją łaską, a wolność, którą głosi, przejdzie oczekiwania Izraelitów. Co więcej, w dalszej części mowy w synagodze Nazaretańskiej Łukasz przekazuje, że Jezus podkreśla, iż orędzie to – ten niezwykły Boży dar skierowany jest nie tylko do narodu wybranego, ale i do innych ludów. W Jezusie Chrystusie powstaje nowy lud – wspólnota w której jest miejsce dla każdego człowieka. Jezusowa mowa w Nazarecie pokazuje, iż nieustannie – zawsze, każdego dnia – jak napisze św. Łukasz – „dziś” dokonuje się zbawienie świata. Do tego dzieła Chrystus potrzebuje każdego z nas; naszej energii, naszego entuzjazmu, naszych ideałów – po to, aby Ewangelia przeniknęła na cały świat, wszystkich ludzi. Możemy spotkać się ze sprzeciwem. Podobnie jak spotkało to Jezusa ze strony najbliższych w Nazarecie. Nie zmieni to jednak faktu, że we wszystkich wspólnotach chrześcijańskich – w Kościele, stale dokonuje się zbawienie, które jest dostępne dla każdego człowieka.