Namaszczenie chorych - Pisma i Prorocy

Czy w tekstach Pism i u Proroków znajduje się opis obrzędu namaszczenia oliwą w celach uzdrowienia?  

Jedynym tekstem ze zbioru Pism i Proroków, który wprost łączy oliwę z praktykami leczenia, znajduje się - jak zostało wyżej powiedziane - w Iz 1,6. Brak natomiast całkowicie wzmianek na temat obrzędów o charakterze religijnym, których celem byłoby poprzez namaszczenie oliwą uleczenie, czy też pokrzepienie w chorobie. Stąd też perfiguracji sakramentu namaszczenia chorych w Pismach i u Proroków należy dopatrywać się w tych miejscach gdzie po pierwsze jest mowa o chorych, którzy swe nadzieje na uzdrowienie pokładają w Bogu, a po drugie - w perykopach, w których znajdują się wzmianki na temat namaszczenia oliwą w sensie religijnym. Wzmianki te, ukazując działanie Boże poprzez obrzęd namaszczenia, mogą w ogólny sposób stanowić zapowiedź sakramentu namaszczenia chorych, w którym również poprzez obrzęd namaszczenia świętym olejem działa Bóg.

W Katechizmie Kościoła Katolickiego jako jeden ze skutków sakramentu namaszczenia chorych został wskazany „szczególny dar Ducha Świętego”. Natomiast w wyjaśnieniu tej kwestii podano następujący komentarz: „Pierwszą łaską sakramentu namaszczenia chorych jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwyciężyć trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości. Ta łaska jest darem Ducha Świętego, który odnawia ufność i wiarę w Boga oraz umacnia przeciw pokusom złego ducha, przeciw pokusie zniechęcenia i trwogi przed śmiercią . Wsparcie Pana przez moc Jego Ducha ma prowadzić chorego do uzdrowienia duszy, a także do uzdrowienia ciała, jeśli taka jest wola Boża. Ponadto, «jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone» (Jk 5,15)” (KKK 1520). A zatem wszelkie wzmianki u Proroków i w Pismach na temat namaszczenia, poprzez które człowiek otrzymywał „ducha Boga/Pana (rûaḥ IHWH; rûaḥ ʼĕlōhîm)”, można potraktować jako zapowiedź sakramentu namaszczenia chorych, ponieważ właśnie poprzez ten sakrament chory otrzymuje Ducha Świętego, który - podobnie jak „duch Boga/Pana (rûaḥ IHWH; rûaḥ ʼĕlōhîm)” w Starym Testamencie - obdarza mocą do przezwyciężania trudności, dodaje odwagi i wspiera w działaniu.

W tym kontekście należy także uwzględnić starotestamentalną symbolikę oliwy. Będąc symbolem radości, błogosławieństwa Bożego, znakiem czasów mesjańskich, w odniesieniu do sakramentu namaszczenia chorych może stanowić symbol tego, co ten sakrament sprawia dla chorego: przede wszystkim może symbolizować spływające na chorego Boże błogosławieństwo; po drugie - może symbolicznie podkreślać, że sakrament namaszczenia jest dla chorych, niedołężnych źródłem nadprzyrodzonej radości pośród trudnych doświadczeń choroby, kalectwa, niepełnosprawności, czy też wieku starczego; po trzecie - może symbolicznie wyrażać prawdę, że sakrament namaszczenia chorych jest dziełem Jezusa Chrystusa, oczekiwanego Mesjasza. Oliwa będąc także symbolem miłości, oraz przyjaźni, jak również dobrodziejstw z niej wypływających, może wskazywać na miłość i przyjaźń, jaką Bóg otacza chorego w ciężkich doświadczeniach choroby. Reasumując, można przyjąć, że duchowa radość, miłość i bliskość Boża, nadprzyrodzone działanie mocą Ducha Świętego, będące skutkiem sakramentu namaszczenia chorych, są niewątpliwie symbolizowane poprzez olej chorych, którego prefiguracją w Starym Testamencie jest oliwa używana w wyżej omawianych zwyczajach, praktykach i obrzędach.