Strzał w dziesiątkę

  Grzegorz Brożek/GN ks. dr. Piotr Łabuda
Czyli celem było popularyzowanie czytania Pisma Świętego?
– Bez wątpienia. Poniekąd zostaliśmy zdopingowani przez ludzi świeckich. W kilku miastach diecezji odbywają się regularne spotkania biblijne. Po jednym z nich pewien katecheta podszedł do mnie i powiedział, że dobrze jest mieszkać w mieście, bo ma blisko i może w tych zajęciach uczestniczyć. Pomyślałem: a co z tymi, którzy nie mają takiej możliwości, a może też chcieliby poszerzyć swą wiedzę o Biblii? Z myślą o nich powstało studium radiowo-internetowe.

Znaleźli się tacy?
– Zgłosiło się i zarejestrowało jako „studenci” 1500 osób. Ponadto było wielu takich, którzy słuchali w radiu audycji i ściągali pliki, a nie rejestrowali się. Na stronę internetową mieliśmy kilkanaście tysięcy wejść. Pliki ściągane były 160 tys. razy. To, moim zdaniem, spore zainteresowanie, które pokazuje, że inicjatywa była potrzebna.

Uruchomiliście dość dużą machinę organizacyjną. Bo w przypadku studium była to współpraca kilku różnych instytucji
– Diecezjalne Dzieło Biblijne przygotowało merytorycznie studium. Radio RDN Małopolska emitowało audycje, Wydawnictwo „Biblos” zbierało teksty i przygotowało je do druku, Diecezjalne Biuro Pielgrzymkowe wspierało nas i przygotowało nagrodę główną, pielgrzymkę do Ziemi Świętej, „Gość Niedzielny” reklamował i przypominał stale o studium. To była współpraca wielu, która stanowiła o tym, że studium stało się silnym medium ewangelizacji.

Było warto?
– Nawet jeżeli audycje pozwoliły jednej owcy zbliżyć się do owczarni Pańskiej, poznać lepiej Jezusa, umocnić swą wiarę, to oczywiście było warto.

Czy po 3 semestrach studium kończy swą działalność?
– W ankiecie podsumowującej nasi studenci przysłali sugestie co do tematów, które podobną metodą chcieliby zgłębiać. Większość wskazała na potrzebę dalszej pracy z Biblią. Zatem musimy to nasze studium kontynuować. Ten koniec to zarazem początek kolejnej przygody z Pismem Świętym.

Trzeba iść tą drogą

Kinga Szuba studentka z Gorlic
– Kończę studia teologiczne i przez 3 lata miałam wykłady i ćwiczenia z Pisma Świętego, Starego i Nowego Testamentu. Ich zakres był znacznie większy niż tych w ramach studium, ale zdecydowałam się i konsekwentnie brałam w nim udział, bo te audycje i teksty to bardzo dobra synteza, rodzaj przypomnienia wszystkiego, co w dłuższym czasie usłyszałam na zajęciach. Krótkie audycje, myślę, służyły dobrze zaszczepieniu fascynacji Pismem Świętym, zachęceniu do lektury, pokazaniu, jak bogata jest to Księga.

Aniela Peciak z Nowego Sącza
– Moja teściowa przeżyła prawie 89 lat. Często powtarzała: czytajcie Pismo Święte póki macie dobry wzrok, bo ja za młodych lat nie miałam czasu, a teraz nie widzę i nie mogę czytać. Gdy usłyszałam, że będzie studium, wiedziałam, że to dla mnie szansa, bo ono samo zmobilizowało mnie do czytania Pisma Świętego. Biblia, moim zdaniem, jest trudną księgą, zatem by chcieć przez lekturę lepiej zrozumieć wiarę, warto sięgnąć po pomoc fachowców, którzy poprowadzą, pomogą. Czytać zaś bezwzględnie trzeba. Pewnie z tym jest różnie i, jak mówią specjaliści, nie najlepiej, ale warto ciągle przypominać i zachęcać do lektury Biblii, bo nie można być uczniem Jezusa, nie znając Jego nauki.

Barbara Wójcik dyrektor Gimnazjum w Oleśnie
– Studium trafia w sedno potrzeb ludzi, którzy chcą czytać i rozumieć Pismo Święte. Gdyby nie wykłady, byłoby trudno znaleźć czas na studiowanie. Dotyka nas często brak czasu, chęci, dyscypliny, by samemu szukać wiedzy, zgłębiać znajomość Biblii. Tu mamy gotowy wybór fachowców, zbiór tego, co trzeba wiedzieć. Rytmiczność wykładów zakładała zaś dyscyplinę. Dla katolików Biblia jest najważniejszą Książką, leży w domach, Słowa Bożego słuchamy w kościołach, ale często dalej nie rozumiemy. Nigdy nie zdobędziemy pewnie pełnej wiedzy, ale tym bardziej widzę celowość kontynuacji studium. Trzeba iść tą drogą.