"Tyś krzak Mojżeszów, boskim ogniem gorejąca"

Odnaleziony przez Boga człowiek rozpoczyna nowe życie

Dwukrotne wezwanie Mojżesza po imieniu przeniosło jego uwagę od tego niecodziennego doświadczenia, jakim był palący się w krzewie ogień, na osobę stojącą za tym fenomenem, co potwierdziła jego natychmiastowa odpowiedź, wyrażająca się w postawie gotowości do słuchania: „Jestem!” (hebr. hinnēnî – dosłownie: „oto ja”; Wj 3,4b). Pozostawiając na boku rozważania na temat zwyczaju zdejmowania sandałów w miejscu świętym, praktykowane do dzisiaj, chociażby przez muzułmanów, warto wniknąć w sens polecenia, jakie otrzymał Mojżesz od Boga (por. Wj 3,5): przynaglające wezwanie do szybkiego zrzucenia obuwia oznacza, że ta zwykła ziemia stała się święta, gdyż została uświęcona obecnością Boga, który nawet nieurodzajnej pustyni nadaje sakralny charakter, by odnalezionemu tam człowiekowi zmienić serce i życie.

Biblijny opis pierwszego spotkania Boga z Mojżeszem łączy w sobie zwykłe elementy codziennego ludzkiego doświadczenia z rzeczywistością nadzwyczajną. Objawienie się Boga w płonącym krzewie spowodowało radykalny zwrot w dotychczasowym życiu pasterskim Mojżesza, który od tego momentu rozpoczął nowe życie wybawcy: skromny pasterz wszedł na drogę duchowej wędrówki w obcej ziemi Madianitów, by w ten sposób pokazać, że Bóg inicjuje dzieło wyzwolenia swego ludu z niewoli tam, gdzie uzna to za konieczne.

Objawienie się Boga Mojżeszowi w płonącym krzewie zapoczątkowało wydarzenia, które uczyniły z niego poprzednika Mesjasza, wyzwoliciela narodu wybranego z niewoli. Mojżesz pośrednicząc w przekazywaniu ludziom woli Boga zapowiedział los Syna Bożego, który w sposób doskonały objawił i wypełnił wolę swego Ojca.