Przepowiednia zaparcia się Piotra

Fragment książki "Komentarz do Ewangelii" , który publikujemy za zgodą Wydawnictwa M

Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę; ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci». On zaś rzekł: «Panie, z Tobą gotów jestem iść nawet do więzienia i na śmierć». Lecz Jezus odrzekł: «Powiadam ci, Piotrze, nie za­pieje dziś kogut, a ty trzy razy wyprzesz się tego, że Mnie znasz». (Łk 22,31-34)

Łukasz podkreśla, że Jezus poleca Piotrowi, by umacniał braci, ale zarazem każe mu uznać swoją ludzką słabość i potrzebę nawrócenia (por. Łk 22,31-32). Wydaje się, że właśnie na tle ludzkiej słabości Piotra w pełni ujawnia się fakt, że jego szcze­gólna posługa w Kościele jest całkowicie dziełem łaski; wydaje się, że Nauczyciel troszczy się szczególnie o jego nawrócenie, aby go przygotować do zadań, które za­mierza mu powierzyć w swoim Kościele, i że jest bardzo wymagający wobec niego. W czwartej Ewangelii znajdujemy potwierdzenie tego zadania Piotra, także tutaj połączone z realistyczną oceną jego słabości:Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? (...) Paś baranki moje (por. J 21,15-19). Znamienne jest też, że według Pierwszego Listu do Koryntian Chrystus zmartwychwstały ukazuje się najpierw Kefasowi, a potem Dwunastu (15,5).

Należy podkreślić, że słabość Piotra i Pawła ukazuje, iż Kościół opiera się na nieskończonej potędze łaski (por. Mt 16,17; 2 Kor 12,7-10). Bezpośrednio po po­wierzeniu Piotrowi jego władzy, Chrystus strofuje go z rzadką u Niego surowością: Jesteś Mi zawadą (Mt 16,23). Czyż można nie dostrzec w miłosierdziu, którego potrzebuje Piotr, związku z posługą tego miłosierdzia, którego sam doświadcza jako pierwszy? Mimo to trzykrotnie zaprze się Jezusa. Także Ewangelia św. Jana podkre­śla, że Piotr otrzymuje zadanie pasienia owiec po trzykrotnym wyznaniu miłości (por. 21,15-17), które nawiązuje do trzykrotnej zdrady (por. 13,38). Łukasz ze swej strony, w cytowanych już słowach Chrystusa, na które będzie się powoływać naj­wcześniejsza tradycja, próbując zdefiniować misję Piotra podkreśla fakt, że Piotr ma utwierdzać braci, gdy najpierw sam się nawróci (por. Łk 22,32).

Chociaż bowiem sam Chrystus powierzył Piotrowi tę specjalną misję w Kościele i polecił mu umacniać braci, ukazał mu zarazem jego ludzką słabość i szczególną potrzebę nawrócenia: Ty nawróciwszy się, utwierdzaj swoich braci (por. Łk 22,32). Właśnie ludzka słabość Piotra ukazuje w pełni, że w spełnianiu tej szczególnej po­sługi w Kościele papież zdany jest całkowicie na łaskę i modlitwę Pana: Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustala twoja wiara (Łk 22,32). Nawrócenie Piotra i jego następ­ców opiera się na modlitwie samego Odkupiciela, Kościół zaś nieustannie przyłącza się do tego błagania. W naszej ekumenicznej epoce, ukształtowanej przez II Sobór Watykański, misja Biskupa Rzymu polega w szczególny sposób na przypominaniu o potrzebie pełnej komunii uczniów Chrystusa. Biskup Rzymu osobiście powinien włączyć się gorliwie w modlitwę Chrystusa o nawrócenie, które jest niezbędnie po­trzebne Piotrowi, aby mógł on służyć braciom. Serdecznie proszę, aby modlitwę tę podjęli wierni Kościoła katolickiego i wszyscy chrześcijanie. Niech wszyscy modlą się wraz ze mną o to nawrócenie. Wiemy, że Kościół w swojej ziemskiej wędrówce cierpiał i nadal będzie cierpieć na skutek sprzeciwów i prześladowań. Ale nadzieja, która go podtrzymuje, jest niezłomna, podobnie jak niezniszczalna jest radość, pły­nąca z tej nadziei. Kościół został bowiem wzniesiony na mocnej i trwałej opoce, którą jest Jezus Chrystus, jego Pan. (CCXX)