Dom św. Józefa?

Tak wspomina swoją wizytę: „Miasto Nazaret położone jest na górze i posiada wiele budowli z kamienia. W jego obrębie są również dwa bardzo wielkie kościoły: jeden, w centrum miasta, osadzony jest na dwóch łukach, gdzie ongiś znajdował się dom, w którym Pan nasz i Zbawiciel był wychowany”.

Kościół św. Józefa stanął dokładnie ponad fundamentami domu mieszkalnego, pochodzącego bezsprzecznie z I stulecia. Wydaje się, że budynek nie różniący się początkowo niczym od innych domostw, bardzo wcześnie został przystosowany do potrzeb chrześcijańskiego kultu. Najciekawszym jego elementem jest basen wykorzystywany prawdopodobnie do liturgii chrzcielnej. Powstał on przypuszczalnie z przebudowanej nieco żydowskiej mykwy.

W dno basenu wmurowano bazaltowy kamień, na którym stawał przyjmujący chrzest katechumen, utożsamiając się z Chrystusem, „kamieniem węgielnym Kościoła”. Specyficzny rowek w mozaice pokrywającej dno – to Jordan, przez który niegdyś przechodził naród wybrany i w którym ochrzczony został sam Jezus. Siedem stopni prowadzących na dno basenu ma podwójne znaczenie: symbolizuje siedem darów Ducha Świętego, udzielanych na chrzcie, a także wskazuje na motyw zmartwychwstania.

Katechumen zanurzał się w wodzie, schodząc po schodkach i wynurzał jak „nowe stworzenie w Chrystusie”. A wszystko to na wzór Chrystusa, który zanurzył się w otchłań śmierci i powstał jako Zmartwychwstały. Tak przecież rozumiał chrzest św. Paweł, apostoł narodów, gdy pytał: „Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca”.