Wyznawcy Jezusa okazują się prostaczkami, przyjmującymi Ewangelię jak dzieci. Dzięki temu, że takie było upodobanie Boga, który ich wybrał, wiedzą o Jezusie więcej niż inni badacze religijni, uczeń w Piśmie czy faryzeusze. Dlatego są gotowi do przyjęcia tajemnicy Jezusa. To przyjęcie – przez posłuszeństwo Bogu – może również wydać błogosławione owoce.

Patronka dnia – św. Katarzyna ze Sieny – była tą, która z trudem nauczyła się czytać, a pisać – już jako dorosła. Jednak spodobało się Bogu wybrać tę prostą kobietę do przeprowadzenia wielkich dzieł duchowych, jak i organizacyjnych w Kościele. Z jednej strony oddawała się modlitwie, pokucie i dziełom miłosierdzia, zwłaszcza opiece nad ubogim i chorym.

Równocześnie Katarzyna rozpoczęła intensywną działalność, udzielając porad duchowych szlachcie i politykom, artystom i prostemu ludowi, osobom konsekrowanym i duchownym, łącznie z papieżem Grzegorzem XI, którego skutecznie wzywała do powrotu z Awinionu do Rzymu. Odbyła też podróże, podczas których nawoływała do wewnętrznej reformy Kościoła i pokoju między państwami.

A dziś Kościół czci Katarzynę ze Sieny jako doktora Kościoła, korzystając z jej duchowego dziedzictwa, które przybliża tajemnicę królestwa. I uwielbia Boga za dary, którymi ubogacił jej uległą łasce naturę.

Myśl św. Jana Pawła II

Czerpiąc moc ze swej zażyłości z Chrystusem, święta [Katarzyna] ze Sieny nie wahała się otwarcie ukazywać samemu papieżowi, którego darzyła gorącą miłością jako «słodkiego Chrystusa na ziemi», woli Bożej, nakazującej mu odrzucić wątpliwości podyktowane przez doczesną roztropność i światowe interesy i powrócić z Awinionu do Rzymu, do grobu św. Piotra (List apost., 1.10.1999, 7).

Fundacja Dominikański Ośrodek Liturgiczny - Topic Kantyk Tobiasza * Uwielbiam Boga mego