Tylko, ze my często szukamy Boga zmysłami. Chcielibyśmy mieć zmysłowy (czytaj namacalny) dowód jego obecności. Jakby Ci to napisać? Jeżeli będziemy tak szukać boga, to tak jak w dzisiejszej ewangelii, w końcu wykrzyczymy nasze wątpliwości i zamkniemy się w sobie. Zmysły są potrzebne i po to są nam dane, żeby odbierać nimi świat i się nim cieszyć. Jednak, po to wszystkie przypowieści i całe nauczanie Jezusa, żeby właśnie nauczyć się je "wyłączać". Np. kiedy św. Piotr zaczął się topić, wołany do Jezusa, aby przyszedł do niego z łodzi przez wodę. Na początku szedł, jednak, gdy zaczął zastanawiać się "jak to ja idę po wodzie - to niemożliwe", natychmiast zaczął się topić. Tak to właśnie działa, gdy ja analizuje świat poprzez moje zmysły to się ograniczam tylko do nich. A przecież kim ja jestem w obliczu potęgi Boga. Jak go odszukam, jeżeli zamkną się tylko na to, co moge pojąć zmysłami? Trzeba iść po wodzie i nie pytać się, dlaczego tak się dzieją - skoro woła mnie Jezus. Stąd też, wczoraj zamieszczone, moje porównanie ze skokiem z wieżowca.