HEROD WIELKI

syn Antypatra mianowanego władcą Judei przez Juliusza Cezara w 47 roku przed Chrystusem. Antypater mianował Heroda zarządcą Galilei. Po śmierci ojca i brata Józefa, zarządcy Jerozolimy, Rzymianie nadali Herodowi tytuł ?króla żydowskiego?; jego panowanie trwało od 37 r. przed narodzeniem Chrystusa.

Herod był gorliwym królem i rozpoczął całkowitą przebudowę świątyni w Jerozolimie, lecz lud powątpiewał w szczerość intencji władcy i nienawidził jego rodziny. Herod, który nie był z pochodzenia Żydem, wymordował członków żydowskiego rodu Hasmoneuszów, w których upatrywał zagrożenie dla swej władzy.

Nowy Testament przedstawia go jako sprawcę wymordowania dzieci do drugiego roku życia w Betlejem, w czasie, gdy narodził się Jezus. Miał opinię władcy nieznającego litości. Znajdował i mordował przeciwników nawet wśród członków własnej rodziny.

Po śmierci jego królestwo podzielono między trzech z pozostałych przy życiu synów: Archelausa, Antypasa i Filipa.
(za: Gość Niedzielny Nr 1/2001)