HISTORIA ZBAWIENIA

Podstawową kategorią religii Izraela i chrześcijaństwa jest historia zbawienia. Jej rozwój jest linearny i jednokierunkowy. Wydarzenia mogą być wielokrotnie wspominane, ale nie są powtarzane. Religie objawione różnią się zatem od religii naturalnych, które były przeniknięte motywami powtarzających się powrotów oraz wiecznie następujących po sobie okresów umierania i odradzania się. Nawiązując do cykliczności przyrody, mity opowiadały o bogach umierających i powracających do życia. Sztuka nagrobków - zarówno pogańskich, jak i najstarszych chrześcijańskich - wykorzystywała tę symbolikę. Pierwsi teolodzy chrześcijańscy interpretowali ją jednak w świetle Objawienia: „Nic nie ginie inaczej jak dla ocalenia. Cały więc ten zmienny porządek natury jest świadectwem zmartwychwstania umarłych” (Tertulian, O zmartwychwstaniu ciała 12).
(za: Gość Niedzielny Nr 48/2003)