Nazwa monety. Chyba najbardziej znana z Ewangelii jako zapłata dla zdrajcy Judasza.
Zarówno Stary, jak i Nowy Testament zna słowo „bogowie” (mała litera). Może ono mieć kilka znaczeń.
Samo słowo w języku aramejskim znaczy „czaszka”. W czasach Jezusa był to teren blisko Jerozolimy, ale już poza jej ówczesnymi murami, w północno-zachodniej części.
Biblijny sens tego pojęcia sięga starożytnego prawa żydowskiego, według którego najbliższy krewny (zwany w tej sytuacji „goel”) miał obowiązek wykupić majętność i osoby, jeśliby miały się stać własnością jakiegoś cudzoziemca.
Miara pieniądza. Stanowił równowartość 6000 drachm - co daje wagę ponad 22 kg.
Palestyńskie groby epoki biblijnej były odmienne od naszych, tak jak odmienne są warunki fizyczne terenu - tam skalistego.
Słowa tego w Biblii nie znajdziemy, ale jest ono ważne dla poznania świętych tekstów.
W Biblii często jest mowa o powołaniu. Bóg powołuje, to znaczy zaprasza.
Czyli „księga narodzin”. Tymi dwoma słowami zaczyna się nowy Testament. Semici - zresztą nie tylko oni - lubowali się w rodowodach, których uczono na pamięć.
Hebrajskie imię Je(ho)szua, zapisane zostało po grecku jako Jesous. Znaczy ono Jahwe zbawia.