Doświadczenie nocy ciemnej to jeden ze stałych elementów drogi mistycznych doświadczeń. „Prawdopodobnie te momenty »ciszy i nieobecności« są czasem prawdziwej łaski i bliskości Pana.
Podobne doświadczenia jednych ludzi prowadzą do wiary, a innych do okłamywania samego siebie i konsekwentnego zaprzeczania, że Jezus faktycznie jakoś dotknął ich swoją łaską.
Można się do cudów, do darów, do Bożej łaski przyzwyczaić. Można też tak zachłysnąć się życiem, które otrzymałem, że zapomina się o jego Dawcy...
Ojciec posyła swojego umiłowanego Syna, by nas zbawić. To z Jego łaski otrzymujemy wszystko, w tym również nowe życie. On winien być naszym największym skarbem.
Wiara w łaskę, Opatrzność, Boże prowadzenie – i trudności, choroba, śmierć. Co zrobić, jeśli nasze zaufanie Bogu prowadzi nas tam, gdzie wcale znaleźć się nie chcemy?
Jak się to poskłada z tym, co robią inni może okaże się, że posadziliśmy ogród, który swoją łaską Bóg w ostatnim dniu zamieni w nowy Eden?
Życie bez łaski Bożej to największe zagrożenie, jakie nie pozwala nam rozwijać się, wzrastać i patrzeć na świat...
To jest historia zbawienia – historia zamysłu Boga, który powziął przed wiekami, nim ziemia powstała – że pośle Syna, zrodzonego z Niewiasty; że dzięki temu moja mama odziedziczy Jego łaskę.
Otrzymanie uzdrawiającej mocy Jezusa nie jest dziełem przypadku, podobnie jak nie jest nim życie skoncentrowane na miłości. Potrzebny jest do tego cud łaski, wymagający twojej współpracy.
Po której stronie jestem? Czy tych, którzy ufnie stają przed Bogiem i proszą Go o łaskę, czy też tych, którzy pogrążeni w zakamuflowanych motywacjach, szemrzą przeciw Niemu?
Misja Kościoła rodzi się ze wspólnoty wierzących, którzy modlą się, poszczą i są posłuszni Bożemu prowadzeniu.
Człowiek myśli, Pan Bóg kry(e)śli. I zrobi po swojemu, czyli lepiej. Dotyczy to także spraw wiary, ewangelizacji, katechezy i innych.
Garść uwag do czytań na XI niedzielę zwykłą roku B z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.