On usuwa lęk i źródło lęku. Ale jest także znakiem sprzeciwu
Artykuły ukazujące się na portalu Wiara.pl od Wielkiego Postu 2004 r. do V niedzieli zwykłej 2005 r. Miały one przybliżać wierzenia, tradycje i zwyczaje, przede wszystkim żydowskie, ale czasem również i rzymskie, związane z wydarzeniami w ziemskim życiu Jezusa Chrystusa, opisanymi w Ewangeliach. (tutaj ułożone według kolejności wydarzeń)
Mowa św. Piotra, której słuchamy w czasie liturgii Niedzieli Zmartwychwstania, wpisuje się w najdłuższą literacką jednostkę Dziejów Apostolskich.
Nie słyszymy dziś jego imienia. Jest obecny jakoś intuicyjnie. Ale to nie jest intuicja bez dowodów.
Ciekawa rzecz, że pierwszym, który głosi, jest ten, którego Pan Jezus nazwał i uczynił Skałą.
Ludzkości układało się całkiem dobrze wzajemne współżycie, dopóki pewien brodacz nie wybrał się na wycieczkę wysokogórską i powrócił z niej z dwiema tablicami kamiennymi pod pachą...
Jest to fragment książki Dzieje Świątyni Jerozoliskiej :. , który zamieszczamy dzięki uprzejmości i zgodzie Wydawnictwa WAM.
Księga Dziejów Apostolskich ma różnych bohaterów. Najłatwiej dostrzec tych ludzkich. Ale tak naprawdę jej bohaterem jest Duch Święty.
To musiało niemile brzmieć w uszach ludzi słuchających Piotra.
Jest Nauczyciel, który ma receptę na ludzkie bolączki, gorączkę konsumpcyjną. On potrafi wskazać kierunek poszukiwań odpowiedzi...
Rozumem nie potrafimy ogarnąć istoty Boga. Wiemy za to, rozumiemy, kim jest dla nas, jaki jest dla nas.
Garść uwag do czytań na święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana roku B, z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.