Fragment książki "Pochodzenie świata, człowieka, zła. Odpowiedź Biblii", który zamieszczamy za zgodą Autora i Wydawnictwa Edycja Świętego Pawła.
W mowie pożegnalnej wygłoszonej w Wieczerniku Jezus obiecuje przyjście Ducha Świętego, który będzie kontynuował Jego dzieło na ziemi. Nazywa Go „innym Parakletem”. Dlaczego innym i dlaczego Parakletem? Tajemnicze imię Ducha wskazuje na Jego działanie...
Słuchając ciągle tego samego można... przestać rozumieć.
Artykuły ukazujące się na portalu Wiara.pl od Wielkiego Postu 2004 r. do V niedzieli zwykłej 2005 r. Miały one przybliżać wierzenia, tradycje i zwyczaje, przede wszystkim żydowskie, ale czasem również i rzymskie, związane z wydarzeniami w ziemskim życiu Jezusa Chrystusa, opisanymi w Ewangeliach. (tutaj ułożone według kolejności wydarzeń)
Prześladujący chrześcijan Szaweł z Tarsu jechał właśnie do Damaszku.
Symptomem postnowoczesnego, porzucającego piękne katedry, liturgie i kaznodziejów supermana stała się głowa zwieszona w dół nad smutkiem i smartfonem.
Różaniec jest jedną z tradycyjnych dróg modlitwy chrześcijańskiej stosowanej do kontemplowania oblicza Chrystusa.
Lectio divina prowadzi do kontemplacji. W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest Bogiem. Ani On nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy.
Przemawiając po zakończeniu nieszporów w Kaplicy Sykstyńskiej, Bartłomiej I podkreślił historyczny charakter swojej obecności na Synodzie Biskupów katolickich.
Wiara to nie tylko intelektualne poznanie, ale również osobista decyzja i zmiana życia, nawrócenie i przyjęcie zmartwychwstałego Jezusa.
O Bogu, o człowieku i o nadziei. W rytmie czytań roku liturgicznego.
Garść uwag do czytań na XVII niedzielę zwykłą roku C z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.
