Koniec świata

1. Określenia chwalebnego przyjścia Chrystusa
W listach do Tesaloniczan chwalebne przyjście Chrystusa nazywane jest dniem Pańskim, paruzją albo objawieniem.

1.1. Dzień Pański

Trzeba przypomnieć starotestamentalną koncepcję dnia Pańskiego, aby le­piej zrozumieć myśl Pawła, który odwołuje się do niej, szczególnie w częściach parenetycznych. Koncepcja dziejów Izraela była odmienna niż u innych narodów. Przyczyną tej różnicy było przekonanie, że w przyszłości Bóg wkroczy aktywnie w bieg dziejów, tak jak interweniował poprzednio w historię narodu wybranego, i poprzez zbawcze wyroki i czyny umacniał lud. Dzieje Izraela świadczą o tym, że w ostateczności to Bóg kieruje historią narodu. Jego interwencje były mani­festacją władzy. Dlatego od samego początku Izraelici mówili o zbawczej inter­wencji Boga w dziejach narodu izraelskiego (wyzwolenie z Egiptu, wejście do Kanaanu). Dochodzili do przekonania, że Bóg jest potężny i panuje nad wyda­rzeniami a kieruje nimi zgodnie z zamiarem woli. Zawsze osiąga to, czego prag­nie i co zamierza. W księgach prorockich Starego Testamentu często spotykamy określenie dzień Pański albo dzień Pana (dosłownie dzień Jahwe) (Iz 13,6.9; Ez 13,5; Jl 1,15; 2,1.11; 3,4; Am 5,18.20; Ab 15; So 1,7.14; Ml 3,23) na oznacze­nie przybycia czy szczególnej, uroczystej interwencji Boga. Liczne wypowiedzi o przyjściu Boga wskazują na pewną elastyczność w określaniu tego wydarzenia. Jest nazywane godziną, dniem, rokiem bądź czasem. Jego wagę określają przed-imki i przymiotniki, zapowiadając ten dzień, wielki dzień, dzień ostateczny. Często mówiono o owym dniu (Am 2, 16; 8, 9. 11. 13; Iz 2, 20; 24, 21; Mi 2, 4) lub tylko o dniu (Ml 3, 19), lub po prostu wtedy (Ml 3, 5) albo w owych dniach (Jr 33, 16), u kresu dni (Oz 3, 5). Niekiedy mówiono także oto nadejdą dni (Jr 9, 25-26; Am 4,2). Pod tymi określeniami kryje się moment karzącej lub zbawiającej interwencji Boga. Uważano bowiem, że ów dzień będzie zarówno dniem głębokich ciemnoś­ci, jak i czasem rozjaśnionym blaskiem jutrzenki (por. Iz 11-12). Za Pawłowym określeniem dzień Pański kryje się wielka refleksja proroków na temat czasu naj­większego i najważniejszego objawienia Bożego (1 Tes 5, 2. 4. 8; 2 Tes 1, 10; 2, 2.3). Chodzi o czas, w którym Bóg objawi w pełni władzę królewską.