Życie czytane Pismem świętym

Rozpoznać Chrystusa w Piśmie Świętym, i w ST, i w NT, a tym samym poznać siebie. Taki jest sens sięgania po Biblię. Ewangelia Janowa zaczyna się od wspomnienia spotkania pierwszych uczniów z Jezusem. Jezus pyta się ich: „Czego szukacie?”. A oni odpowiadają: „Nauczycielu, gdzie mieszkasz?” −  „Chodźcie, a zobaczycie”. Na różne sposoby można zobaczyć Chrystusa. Często jest to łaska niczym nie zasłużona. Ale zarazem Pismo Święte jest tą uprzywilejowaną drogą poznania Chrystusa, która przed każdym z ludzi stoi otworem. „Chodźcie, a zobaczycie” − „Czytajcie Ewangelię, a zobaczycie, kim jestem”, „Otwórzcie Pismo Święte, a poznacie prawdę o sobie”.

W Ewangelii ujrzymy różne oblicza Chrystusa. W opinii wielu biblistów autoportret Jezusa znaleźć można w Kazaniu na górze, w ośmiu błogosławieństwach (por. Mt 5,3-12). Jeśli tak, to jest to zarazem Jezusowa wizja każdego z nas, zapis jego pragnienia wobec naszego życia.
„Błogosławieni ubodzy w duchu, cisi, pragnący i łaknący sprawiedliwości, miłosierni, czystego serca, wprowadzający pokój…”. Takich portretów prawdziwego człowieka, spełnionego i szczęśliwego, jest wiele w Piśmie Świętym.

Potrzeba tylko otworzyć księgę Biblii, zacząć czytać, zawierzyć się temu poznaniu Boga, tej wiedzy, jaką Bóg ma o każdym z nas. I odważyć się żyć tym słowem. Jak Maryja, która w chwili zwiastowania wypowiada z pełnym przekonaniem: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twego słowa”. W ten sposób Boże słowo wcieliło się w jej życie, w jej ciało.

Początek naszych rekolekcji, w trakcie których będziemy rozważali tajemnicę słowa Bożego. Mówiąc o Piśmie Świętym, mówimy ostatecznie o Chrystusie. Za św. Hieronimem można powtórzyć, iż „nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa”. A idąc tym tropem dalej, można dodać, iż nieznajomość Pisma Świętego jest też nieznajomością siebie samego, tego, jakim pragnie mnie Bóg, tego, do czego Bóg mnie powołał.

Gdy wrócimy do domu, odszukajmy księgę Pisma Świętego, wyciągnijmy je z półki. zbliżmy się do niego, odważmy się otworzyć Biblię. By zawierzyć się wiedzy, jaką Bóg ma o każdym z nas. By modlić się słowami Ps 139:

Panie, przenikasz i znasz mnie,
Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję.
Z daleka przenikasz moje zamysły,
widzisz moje działanie i mój spoczynek
i wszystkie moje drogi są Ci znane.
Choć jeszcze nie ma słowa na języku:
Ty, Panie, już znasz je w całości.
Ty ogarniasz mnie zewsząd
i kładziesz na mnie swą rękę.
Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza,
zbyt wzniosła: nie mogę jej pojąć...