Określenie „Palestyna” nie występuje na kartach Biblii, wymaga jednak wyjaśnienia.
Nazwa ta odnosi się do krainy pomiędzy Morzem Śródziemnym a pustyniami Syryjską i Arabską. Granice nie były nigdy dokładnie ustalone. Nazwa pochodzi od zamieszkujących wybrzeże morskie Filistynów, ludu niesemickiego.
Od czasów ucieczki Hebrajczyków z Egiptu (XV w. przed Chr.) część Palestyny zwana Kanaan stopniowo była zajmowana przez tych koczowniczych Semitów. Walki trwały kilkaset lat - czego świadectwem są relacje historycznych ksiąg Starego Testamentu.
Hebrajczycy podporządkowali sobie te ziemie po ok. czterech stuleciach. Trzeba przyznać, że przejęli wiele z kultury i osiągnięć dawnych mieszkańców kraju.
Sama nazwa „Palestyna” pojawia się późno, bo dopiero w roku 133 po Chr., kiedy to cesarz Hadrian zmienił nazwę kraju z „Judea” na „Syria Palaestina”, czyli Syria Palestyńczyków. Położenie krainy na skrzyżowaniu pradawnych szlaków komunikacyjnych było czynnikiem sprzyjającym rozwojowi tych ziem, ale też powodem ciągłych najazdów, wojen, przesiedleń - tak zresztą jest po dzień dzisiejszy.
Współcześnie istnieją tu trzy organizmy państwowe: Izrael, Autonomia Palestyńska, Jordania.
Otwórz: Dz 7, 44 nn.