Nawracajcie się

Nawracajcie się... Znawcy podkreślają, że greckie słowo oznaczające nawrócenie – metanoię,  oznacza zmianę sposobu myślenia. To niezwykle istotne. Nawracać się to przestać polegać jedynie na sobie, siebie stawiać w centrum wszystkiego, ale pójść za Jezusem. To zmiana hierarchii wartości. Czyli właśnie  zmiana sposobu myślenia. Nie szedłem, teraz podejmuję decyzję: idę. To pierwszy odcień słowa nawrócenie.  

W drugim, w wymiarze odwracania się od zła nawrócenie najczęściej też nie jest zaciśnięciem zębów i robieniem tego, czego się nie chce. Jeśli ktoś tak robi, pewnie wcześniej czy później nie wytrzyma i powróci do grzechu. Tymczasem nawrócenie to poprzestawianie sobie w głowie. To odkrycie, że zło jest nie smacznym kąskiem zakazanego owocu, ale zgniłym i robaczywym jabłkiem. Że naprawdę pociągające jest dobro. Czyli znów – zmiana sposobu myślenia. Bo nawrócenie to nie strzyżenie trawników, ale przerzucenie zwrotnicy – mawiał mój profesor dogmatyki, śp. ks. Franciszek Szulc...

Wszystkie te tłumaczenia po to, by nie stracić bogactwa tej sceny. Jej przesłanie jest jednak jasne chyba i bez tych tłumaczeń. Jezus jest tym, który przynosi człowiekowi Dobrą Nowinę o nadchodzącym właśnie Bożym królestwie. Od ludzi oczekuje nawrócenia i wiary;  oczekuje pójścia za Nim. Niektórym nawet wprost mówi, by wszystko porzuciwszy tak właśnie zrobili.

Pisałem o tym w zeszłym tygodniu: zaskakujące jest to powołanie uczniów. W Ewangelii Marka oni jeszcze nic o Jezusie zdają się nie wiedzieć. Ale chyba właśnie o to autorowi Ewangelii chodziło. To jest pośrednio wezwanie do czytelników Ewangelii. Przypominam – katechumenów. To zaproszenie: idź za Jezusem, choć jeszcze prawie nic o Nim nie wiesz, zdecyduj się. Dopiero jeśli tę decyzję podejmiesz masz szansę na dalszy wzrost. Więc co wybierasz? Zostawisz swoje sieci czy nie?

U proroka Jonasza nawrócenie mieszkańców Niniwy było odwróceniem się od zła. U Pawła podobnie, choć tam już mamy coś więcej: o potrzebie dystansu wobec świata, o życiu ze świadomością, że czas jest krótki, bo już nachodzi Boże królestwo. W Ewangelii akcenty wydają się być rozłożone jeszcze inaczej: nawrócić się, uwierzyć Ewangelii  to podjąć decyzję o pójściu za Jezusem. To powiedzieć Mu „tak”, choćby się niespecjalnie było jeszcze świadomym, jakie to będzie w przyszłości rodzić konsekwencje...

5. W praktyce

• W nawiązaniu do Jonasza... Kiedy ktoś się nawraca wypadałoby się cieszyć. Niestety, bywa i tak jak w sytuacji Jonasza. Ludzie się nawracają, a gorliwi katolicy się obrażają, bo teraz tych nawróconych pytają o wiarę, a ich nie, bo ci nawróceni mają katolicki pogrzeb, a nie odpokutowali, nie przeprosili itd, itp... I tak okazuje się, jak w przypadku mieszkańców Niniwy, że te wszystkie (byłe) łobuzy, żyjące kiedyś byle jak, bardziej słuchają Boga, niż Jego gorliwi wyznawcy...
   
• W nawiązaniu do Pawła... Wydaje się, że chrześcijanie za bardzo ekscytują się światem. To znaczy tak nim żyją, jakby chcieli uczestniczyć w jego biegu ku karierze, pieniądzu, władzy. Tymczasem trzeba nam zachować większy dystans. Mamy rację a nas nie słuchają? No trudno. Nie ma co z tego powodu robić awantury. Lekceważą? No trudno. Wycinają w polityce? Przecież w Królestwie to my będziemy pierwszymi....
  
  Naprawdę kłania się osiem (właściwie 9 błogosławieństw). Nie są oczywiście wezwaniem do bycia biednym, smutnym, prześladowanym itd. Ale są wezwaniem: jeśli tak się dzieje, jesteś biedny, smutny, czy prześladowany pamiętaj: jesteś szczęśliwy, bo przez to u Boga tylko zyskujesz...
   
• W nawiązaniu do postawy uczniów z Ewangelii... Nawrócenie i uwierzenie Ewangelii nie musi być poprzedzone dogłębnym studium teologii. Nawrócić się to nawracać się; to być gotowym na zmianę sposobu myślenia, przemeblowanie hierarchii wartości... Czyli nawracając się muszę być ciągle gotowy na to, iż  w pewnym momencie odkryję, że to jeszcze za mało, że zrozumiem lepiej, głębiej, szerzej, a nie że raz się nawróciwszy już nic robić nie muszę...