Bóg Ojcem Jezusa Chrystusa

Szczególnie bogatym w określenie Jezusa jako Syna Bożego – wprost czy też w sposób aluzyjny, jest List do Hebrajczyków. Pismo przypisywane szkole Pawłowej.

Pismem, w którym czterokrotnie pojawia się myśl o Jezusie który jest Synem Bożym jest List do Hebrajczyków (Hbr 4,14; 6,6; 7,3; 10,29). Wielokrotnie w przesłaniu tego pisma pojawia się także krótkie określenie Jezusa mianem „Syn” – bez bliższych dopowiedzeń (Hbr 1,2.5.8; 2,6; 3,6; 5,5.8; 7,28). Ponadto mamy jeszcze wiele miejsc w Liście do Hebrajczyków, gdzie nie ma terminu „Syn”, ale nie ma wątpliwości, że znajduje się tam nauka o Synu Bożym. List do Hebrajczyków można uznać za pismo, które zawiera szczególnie bogatą naukę o ojcostwie Boga, o Synu Bożym.

Nauka o Bogu Ojcu Jezusa ukazana jest w ramach nauki o Chrystusie Arcykapłanie. Już w prologu listu (Hbr 1,1-4) autor pisząc o Objawieniach zawartych w obu Przymierzach (Hbr l,l-2), stwierdza, iż Bóg w ostatnich „dniach przemówił do nas przez Syna” (Hbr 1,2), który jest pośrednikiem Nowego Testamentu (Hbr l,2-4). Objawienie nowotestamentalne jest ostateczne i jednolite tak co do treści jak i formy. Dokonało się ono przez Syna Bożego, który w prologu Listu do Hebrajczyków zostaje określony mianem dziedzica (Hbr 1,2). Według autora listu jest to pierwszy tytuł, jaki przysługuje Synowi. Syn Boży jest także stwórcą świata (Hbr 1,3), jest odblaskiem chwały i odbiciem istoty Boga – a zatem jest odwieczny i współistotny Bogu (Hbr 1,3). Syn nie jest jedynie podobny do Ojca, ale ma On tę samą naturę co Ojciec, czyli jest Bogiem. Syn także „dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach” (Hbr 1,3). Jest On zatem ukazany w prologu także jako Odkupiciel. Odkupienie zaś jest zasadniczym zadaniem najwyższego arcykapłana, Jezusa Chrystusa.