Stary Testament zapowiada Jezusa

[1] Papieska Komisja Biblijna, Naród żydowski i jego Pisma Święte w Biblii chrześcijańskiej, przekł. R. Rubinkiewicz, Kielce 2002, s. 18-19.

[2] Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym „Dei verbum”, nr 15.

[3] Benedykt XVI, Posynodalna adhortacja apostolska „Verbum Domini”, Kraków 2010, s. 49.

[4] S. Szymik, Typologia biblijna, w: Encyklopedia Katolicka, tom XIX, Lublin 2013, kol. 1238.

[5] Benedykt XVI, „Verbum Domini”, s. 49.

[6] Interpretacja Biblii w Kościele. Dokument Papieskiej Komisji Biblijnej z komentarzem biblistów polskich (przekł. i red. ks. R. Rubinkiewicz), Warszawa 1999, s. 188-189.

[7] M. Szram, Jezus Chrystus w zapowiedziach, w: Encyklopedia Katolicka, tom VII, Lublin 1997, kol. 1319.

[8] H. Gunkel, Genesis (z niemieckiego przełożył M.E. Biddle), Macon, Georgia 1997, s. 40.

[9] J.W. Rogerson, Genesis 1-11, w: J.W. Rogerson, R.W.L. Moberly, W. Johnstone, Genesis and Exodus, Sheffield 2001, s. 83.

[10] A. van den Born, J.C. Margot, Abel, w: J. Bajard, M. Defossez, J. Longton, R.F. Poswick, G. Rainotte (red.), Le Dictionnaire Encyclopédique de la Bible, [Turnhout] Brepols ³2002, s. 3.

[11] J. Daniélou, Święci ‹poganie› Starego Testamentu, przekł. ks. K. Fedorowicz, Kraków 2013, s. 22.

[12] Św. Augustyn, Państwo Boże, XV, 1, przekł. ks. W. Kubicki, Pisma Ojców Kościoła, t 13, Poznań 1937, cz. III, s. 2.

[13] B. Costacurta, Obietnica życia w Księdze Rodzaju (z włoskiego przełożyła D. Piekarz), Kraków 2005, s. 62-63.

[14] G. Ravasi, Księga Rodzaju, s. 101.

[15] B. Costacurta, Obietnica życia, s. 65-69.

[16] J.W. Rogerson, R.W.L. Moberly, W. Johnstone, Genesis and Exodus, s. 84.

[17] Chociaż trudno precyzyjnie określić naturę znamienia (hebr. ʼôt – „znak”), jakim Bóg obdarzył Kaina, to jego funkcja jest czytelna: otrzymany „znak” ma przypominać zarówno o grzechu, jakiego dopuścił się Kain, jak i o Bożym miłosierdziu, które zostało mu ofiarowane (G.J. Wenham, Genesis 1-15, (WBC 1), Waco 1987, s. 110).

[18] J. Daniélou, Święci ‹poganie› Starego Testamentu, s. 27.

[19] A. Tronina, Do Hebrajczyków. Słowo zachęty na dni ostatnie, Częstochowa 1998, s. 143.

[20] Hebrajski termin ṣō’n w znaczeniu zbiorowym oznacza „trzodę” (owce, kozy), ogólnie „zwierzę z trzody jako zwierzę ofiarnicze”, „pojedyncze (młode) zwierzęta z trzody”, natomiast metaforycznie może określać „osoby będące pod Bożą opieka” (Koehler L., Baumgartner W., Stamm J.J. (red.), Dec P. (red. nauk. wyd. pol.), Wielki słownik hebrajsko-polski i aramejsko-polski Starego Testamentu, tom II, Warszawa 2008, s. 73-74).

[21] J. Daniélou, Święci ‹poganie› Starego Testamentu, s. 25.

[22] J. Daniélou, Święci ‹poganie› Starego Testamentu, s. 27-28

[23] A. Tronina, Do Hebrajczyków, s. 115-119.