Stary Testament zapowiada Jezusa Chrystusa

Jak możemy podsumować oczekiwania mesjańskie, wyrażone w tych dwóch „Pieśniach o Emmanueluˮ?

Zapowiadany Mesjasz z pewnością będzie pochodził z rodu Dawida (por. Iz 9,6). Warto jednak zwrócić uwagę na pewien szczegół: jest on określony jako „różdżka z pnia Jessegoˮ oraz „odrośl z jego korzeniˮ (Iz 11,1). Wzmianka o „Jessemˮ − ojcu założyciela dynastii − sugeruje, że zapowiadany potomek będzie „Nowym Dawidemˮ (tę myśl rozwiną kolejni prorocy: Jr 31,9; 33,15.17-22; Ez 34,23; 37,24-25). Z kolei nazwanie go „odrośląˮ zdaje się sugerować, że pojawi się on wówczas, gdy dynastia będzie chyliła się ku upadkowi i żaden jej przedstawiciel nie będzie zasiadał na tronie. Jak pień drzewa może się jeszcze odrodzić i wypuścić gałązki, tak samo pień królewski Jessego w przyszłości odrodzi się w jakimś potomku, który bujnie się rozwinie i na którym spełnią się obietnice złożone niegdyś Dawidowi[16]. Ów król będzie cieszył się szczególną więzią z Bogiem. Podkreśla to zarówno informacja, że „spocznie na nim Duch Pańskiˮ (Iz 11,2), jak też nadanie mu tajemniczych imion, właściwych samemu Jahwe (Iz 9,5). Imiona: „Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokojuˮ wskazują na osobę, w której objawia się obecność i działanie samego Boga (por. Iz 8,23b; 9,6b). Co ciekawe, wśród tych tytułów nie ma określenia „królˮ, lecz „książęˮ. W ten sposób Izajasz konsekwentnie podkreśla, że jedynym w pełnym tego słowa znaczeniu królem w Jerozolimie jest Jahwe, a zasiadający na tronie Dawida potomek − nawet tak wyjątkowy jak zapowiadany Emmanuel − jest tylko Bożym pełnomocnikiem i mandatariuszem[17]. Objawienie się zapowiadanego Mesjasza napełni cały świat radością i weselem (Iz 9,2), gdyż wyzwoli on lud z ucisku (por. Iz 9,3-4), dokona sprawiedliwego osądu (Iz 11,3-4) i zaprowadzi wieczne i powszechne królestwo, które będzie zbudowane na prawie i sprawiedliwości oraz będzie się charakteryzowało trwałym pokojem (por. Iz 9,6; 11,5-9). Szczególnym przywilejem będą się cieszyć ludzie ubodzy i pokorni, podczas gdy gwałtowników i bezbożników spotka zasłużona kara (Iz 11,4)[18].