Zawsze z Jezusem

Rola Ducha Świętego według Ewangelii św. Mateusza.

W połowie wysokości znajduje się klasztor oraz kościół-kaplica, w którym – jak podaje tradycja – przebywał Jezus w czasie czterdziestodniowego postu. W grocie pokazywany jest także kamień, na którym siedział Chrystus, gdy zjawił Mu się diabeł i ukazał Mu „wszystkie królestwa świata oraz ich przepych”.

Na szczycie Góry Kuszenia krzyżowcy (XII w.) zbudowali inną świątynię. Dzisiaj z dawnej kaplicy pozostały tylko resztki. Mnisi otoczyli te ruiny murem, widocznym z Jerycha.

Jezus odrzucił pokusę diabła i stwierdził, że jedynie wtedy, kiedy człowiek oddaje hołd Bogu, może pokonać zło. Kiedy boi się Boga i oddaje Mu hołd, wtedy tworzy samego siebie na obraz i podobieństwo Boga. Jeśli nie boi się i nie oddaje Mu hołdu, zatraca samego siebie w rzeczach, które adoruje i których się lęka.

Jezus odrzucił pokusę mesjanizmu (= szczęścia dla drugich i dla siebie) innego od tego, jaki został Mu nałożony z woli Ojca. Odrzucił propozycję zbyt prostych rozwiązań a także pokusę władzy i sławy. Zaufał Ojcu. Nie szukał dobra ludzi na własną rękę. Nie szukał także swego dobra wykorzystując możliwości, jakie posiadał. Po ludzku oceniając, był nieroztropny. Odrzucił władzę, którą proponował Mu diabeł.

„W walce z szatanem zwyciężył Jezus. Fałszywym bożkom władzy i dobrobytu, fałszywym obietnicom przyszłości, w której władza i ekonomia wszystkim zapewnią wszystko, przeciwstawił boskość Boga – Boga jako rzeczywiste dobro człowieka”.[8]

Opis kuszenia na górze należy łączyć z zakończeniem Ewangelii św. Mateusza. Jezus odrzucił władzę, którą proponował Mu diabeł. A jednak zdobył pełnię tego, czego się wyrzekł (por. Mt 28,18). Odrzucając propozycję zdobycia pewnych wartości na drodze bez Ojca, osiągnął je w stopniu najdoskonalszym. Odrzucił propozycję władzy nad wszystkimi królestwami świata (Mt 4,8-9), a będąc posłuszny woli Ojca, otrzymał władzę „w niebie i na ziemi” (Mt 28,18).

Cytat biblijny w ustach Jezusa (Mt 4,10) wskazuje, że jest On reprezentantem grzesznej ludzkości, która w Nim i przez Niego staje się całkowicie posłuszna Bogu.

 

[1] Podobną funkcję pełnią także dwa pierwsze rozdziały w Ewangelii św. Łukasza. W tym wypadku mamy jednak do czynienia z odmienną tradycją.

[2] P. Gaechter, Maria im Erdenleben, Innsbruck 21954, s. 155-196.

[3] K. Rahner, Nimm das Kind und seine Mutter, Geist und Leben 30 (1957), s. 17. X. Léon-Dufour, L'annuncio à Giuseppe, w: Studi sul Vangelo, Milano 1967, s. 85-108.

[4] PG 31,1463.

[5] PL 95,1164.

[6] Art. cyt., s. 94-99.

[7] Joseph Ratzinger. Benedykt XVI, Jezus z Nazaretu. Część 1. Od chrztu w Jordanie do Przemienienia, Kraków 2007, s. 35-36.

[8] Joseph Ratzinger. Benedykt XVI, dz. cyt., s. 50.

«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg