Jutro może być za późno

Wyjdziemy ze śmierci na głos Jezusa, podobnie jak Łazarz wychodzący z grobu. Przez cały czas, kiedy Jezus głosił swoją naukę, Jego przyjacielem był Łazarz, słuchający i zapamiętujący każdy akord melodii Ewangelii. Jeśli przez całe życie słuchamy mowy Boga zapisanej w Biblii, w której jest ukryta moc Ducha, pozostajemy wrażliwi na głos Jezusa wywołującego nas z czeluści mogił.

Duch Święty mieszka w nas, jeśli spożywamy Ciało Chrystusa z czystym sumieniem na Eucharystii. Owe zamieszkiwanie, o którym mówi Paweł, nie jest uwięzieniem Jezusowego Ducha w sobie, lecz oddaniem się Jemu w panowanie. Jest przynależeniem wiary, jak ujął to świetnie Paul Ricoeur w zapiskach przedśmiertnych. Przynależeć to być we władzy kogoś. Zakłada to zupełne poddanie się Duchowi Świętemu za życia, by mocą tej przynależności skorzystać z przeznaczenia rozumianego jako obdarowanie mocą życia wiecznego, powodującego nieodwracalne skutki. Czasownik grecki oikei (mieszka) został tu zapisany w czasie teraźniejszym, co sugeruje, że teraz i tu musimy dać Duchowi szansę, by nas objął przynależeniem wiary. Nie ma co odwlekać chwili zaproszenia Go do swojego wnętrza jako Pana, który ma objąć gmach pusty, zamieciony i przyozdobiony. Ważne jest to, co dzieje się teraz i tu, w tym miejscu i w tej godzinie, w których aktualnie jestem. Odkładanie na jutro jest zawsze odraczaniem ad Kalendas Graecas. Najlepszą radą na nawrócenie jest rada św. Ekspedyta: co masz uczynić jutro, uczyń dziś. Zdjąć nacisk ze smutnej przeszłości i przestać myśleć, mówić o tym, co jest poza tą chwilą, która dana jest mi jako dar, by na skutek pukania do drzwi duszy, które zawsze rozlega się, kiedy czytamy Biblię, podbiec i odtworzyć je Duchowi Świętemu. Dziś jest ważne, jutro jest zależne od dziś, a nie odwrotnie.

Święty Ekspedyt, znany jako święty jedenastej, czyli ostatniej godziny, dowódca piorunującego Legionu XIII, który doprowadził do zwycięstwa z Markomanami w 274 roku, zwykle przedstawiony jest z krzyżem, na którym zapisano słowo hodie – dziś, nogą zaś depce kruka ze wstęgą, na której widnieje napis cras – jutro. Albowiem, tego, co dziś możemy uczynić dla własnego zbawienia, nie możemy odkładać do jutra. Jutro może być za późno.