Wprowadzenie

A oto plan tegorocznych spotkań:
1. Łukasz przyłącza się do misji Apostoła Narodów (Ps 4; Dz 16,4-10; Łk 1,1-4)
2. Przeprawa do Macedonii – więzienie w Filippi (Ps 25; Dz 16,11-15; Łk 9,1-6)
3. Misja w Tesalonikach – wierny Sylas (Ps 37; Dz 16,16-34; 17,1-9; Łk 9,18-26)
4. Misja w Berei – uczeń Tymoteusz (Ps 39; Dz 16,1-6; 17,10-15; Łk 9,37-48)
5. Spotkanie z Grekami na Areopagu (Ps 40; Dz 17,16-34; Łk 9,28-36)
6. W warsztacie Akwili i Pryscylli (Ps 56; Dz 18,1-11; Łk 10,1-12)
7. W domu bogobojnego Tycjusza Justusa (Ps 62; Dz 18,7-11; Łk 10,17-24)
8. Przed trybunałem Galliona (Ps 130; Dz 18,12-22; Łk 13,22-35)

Od pierwszej niedzieli Adwent będą ukazywać się rozważania biblijne dla kolejnych etapów szerzenia się „Ewangelii nadziei” dla współczesnej Europy.

Wielki Papież prosił Maryję, Matkę nadziei:
Naucz nas głosić Boga żywego;
pomóż nam dawać świadectwo Jezusowi,
jedynemu Zbawcy;
spraw, byśmy służyli bliźniemu,
otwierali się na potrzebujących,
wprowadzali pokój,
z zapałem budowali świat
bardziej sprawiedliwy;
wstawiaj się za nami,
którzy działamy w historii,
pewni, że plan Ojca się wypełni.
Jutrzenko nowego świata,
okaż się Matką nadziei i czuwaj nad nami!
Czuwaj nad Kościołem w Europie:
niech będzie odzwierciedleniem Ewangelii;
niech będzie autentycznym
miejscem komunii;
niech żyje swoją misją
głoszenia, celebracji i służby
Ewangelii nadziei
dla pokoju i radości wszystkich.
Królowo pokoju,
strzeż ludzkości trzeciego tysiąclecia!
Czuwaj nad wszystkimi chrześcijanami:
niech ufnie zdążają drogą jedności
jako zaczyn zgody na kontynencie.
Czuwaj nad młodzieżą,
nadzieją przyszłego świata;
niech wielkodusznie odpowiada
na wezwanie Jezusa.
Czuwaj nad ludźmi odpowiedzialnymi
za narody:
niech podejmują budowanie
wspólnego domu,
w którym szanować się będzie
godność i prawa każdego.
Maryjo, daj nam Jezusa!
Spraw, abyśmy za Nim szli i kochali Go!
On jest nadzieją Kościoła,
Europy i ludzkości.
On żyje z nami, pośród nas,
w swoim Kościele!
Z Tobą mówimy:
«Przyjdź, Panie Jezu!» (Ap 22, 20).
Niech nadzieja chwały
wlana przez Niego w nasze serca
przynosi owoce sprawiedliwości i pokoju.

Regularna praktyka medytacyjnej i modlitewnej lektury słowa Bożego pozwala niejako „skosztować i zobaczyć, jak dobry jest Pan” (Ps 34,9).
Tradycyjnią strukturę lectio divina przedstawiano w formie „drabiny do raju” (Guigo II Kartuz), gdzie proces duchowej lektury przypominał „wstępowanie” wzwyż po kolejnych szczeblach: od lectio („czytanie tekstu”), poprzez meditatio („rozmyślanie”), oratio („modlitwę”) aż po sam szczyt, czyli contemplatio („zanurzenie w Bogu”).

Odnowioną i rozbudowaną strukturę lectio divina Carlo Maria kard. Martini woli nazywać „mostem zbudowanym na ośmiu filarach” , który od lectio, meditatio, oratio i contemplatio prowadzi dalej do consolatio („zachęty, wezwania”), discretio („duchowego rozeznania”), deliberatio („wewnętrznej narady i ostatecznego wyboru”), aż po actio („działania – życia”)
.