Wstęp do Ewangelii wg św. Jana

Sakramenty

Na koniec swojej opowieści o drodze wiary, jaką podążała wspólnota Janowa, autor Ewangelii formułuje swój główny cel w formie konkluzji:

abyście wierząc mieli życie w imię Jego
abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym (J 20,30-31).

Ewangelista nie uznaje rozwiązań pośrednich lub połowicznych. Są tylko dwie możliwości - zginąć lub posiąść życie wieczne (J 3, 16). Jesteśmy wciągnięci w wir walki między siłami kosmicznymi - po jednej stronie jest ciemność, ślepota, zło, ten świat, książę tego świata; po drugiej stronie: światło, wzrok, Duch i życie.
Wybranie ciemności to śmierć. Światło i życie zostało nam objawione w Jezu­sie Chrystusie. Od nas zależy, co wybierzemy - czy opowiemy się za, czy przeciw Objawieniu Bożemu dokonanemu w Jezusie Chrystusie i przez Jezusa Chrystusa.
Nasz wzrok możemy skierować na Jezusa i osiągnąć zbawienie (J 3, 13-14; 8, 28; 12, 32; 19, 37). Podsumowując, możemy słusznie nazwać Ewangelię św. Jana Księgą Objawienia i wiary.
To Objawienie musi mieć swoją treść, a wiara swój przedmiot. Musimy wie­dzieć, w co i w kogo mamy wierzyć - oczywiście, w Ewangelii Jezus Chrystus jest zarówno treścią Objawienia, jak i przedmiotem naszej wiary. W następnym roz­dziale omówimy Ewangelię jako świadectwo o Jezusie - słowie Boga Żywego i Zbawicielu świata.

IV. JEZUS CHRYSTUS W EWANGELII SW. JANA

Czwarta Ewangelia jest wybitnie chrystocentryczna, czyli wszystkie tematy i prawdy są w niej skoncentrowane na osobie Jezusa. Jest On żywym centrum i ożywiającym sercem Ewangelii. I dlatego we wszystkich rozdziałach tego tomu mowa jest o Jezusie Chrystusie bezpośrednio lub pośrednio. Są one wypełnione chrystologią- teologią o Jezusie Chrystusie.
Oczywiście, nie wyczerpiemy jej bogatej treści. Ograniczymy się tylko do py­tania: Co w chrystologii św. Jana jest charakterystycznego i nowego w stosunku do Ewangelii synoptycznych? Każdemu uważnemu czytelnikowi narzucają się nastę­pujące tytuły i imiona Jezusa:

1. Słowo - Jednorodzony Bóg w łonie Ojca
2. Syn - Boży i Człowieczy
3. JA JESTEM - szczyt samoobjawienia się Jezusa
4. Chrystus - Zbawiciel świata.

Trzy pierwsze tytuły określają Jego godność, istotę i naturę. Jako Słowo i Syn, równy w swej istocie i bycie Ojcu, posłany przez Niego na świat, staje się na ziemi Mesjaszem - i Zbawicielem świata.
W świetle tych wiadomości będziesz mógł sam czytać tę Ewangelię i poznawać tytuły, nazwy, godności, imiona i posłannictwo, samookreślenia, wreszcie obrazy i symbole, które wyrażają „niezgłębione bogactwo Chrystusa" (Ef 3, 8) i objawiają Jego tajemnicę (patrz: tekst nr 8) :.

1. Słowo - Jednorodzony Bóg w łonie Ojca

Gdy porównamy wszystkie cztery Ewangelie, zauważymy, że: Ewangelia św. Marka rozpoczyna się od publicznego wystąpienia Jezusa, św. Mateusz i św. Łu­kasz cofają się do zwiastowania, narodzenia i dzieciństwa Jezusa. Natomiast tekst św. Jana sięga jeszcze dalej w przeszłość - rozpoczyna się od preegzystencji Jezu­sa: tzn. mówi o tym, kim i gdzie był przed przyjściem na świat - przed swoim wcieleniem i narodzeniem.
- Zanurza się w tajemnicę nieskończonego i odwiecznego Boga. To w Nim i razem z Nim od wieków żyje Jego Odwieczne Słowo - LOGOS - Jednoro­dzony Bóg, który jest w łonie Ojca.
- Odwieczne Słowo Ojca wychodzi od Boga, przychodzi na świat, zanurza się w dzieje ludzkości i w życie każdego człowieka, aby przez wiarę i miłość zjed­noczyć się z nim i powrócić razem z nim do Ojca.

W Prologu św. Jan rzuca potężny snop światła na postać Jezusa: jest On Od­wiecznym Słowem (Logos), Synem Boga w łonie Ojca i Jednorodzonym Bogiem. To światło trwa tylko przez moment - w czasie potrzebnym do przeczytania Prolo­gu - ponieważ przez całą resztę Ewangelii jej autor nie wraca już do tej najgłębszej tajemnicy Jezusa, czyli do Jego preegzystencji.