Świątynia Pańska

Jak wyglądała Świątynia Jerozolimska?

Ze szczegółami architektonicznymi, rozmieszczeniem poszczególnych pomieszczeń, opisem ich wyszukanego wyposażenie oraz bogatych dekoracji zdobiących Świątynię możemy zapoznać się czytając 1 Krl 6 – 8 (por. 2 Krn 2 – 3).

Jej układ odpowiadał wzorcom obowiązującym w owym czasie w religiach Bliskiego Wschodu. Podkreśla to raz jeszcze znaną prawdę, że religia Izraela, wyróżniająca się wśród innych religii uznawaniem jedynie jedynego Boga, korzystała równocześnie z wzorów kulturowych, jakie obecne były w innych religiach.

Formy, stosowane również w innych wypadkach, w religii Izraela stawały się nośnikami nowych i niezwykle oryginalnych treści. Treści te pochodziły z Bożego objawienia, natomiast formy zewnętrzne, jakie służyły przedstawieniu tych treści, mogły być i rzeczywiście były czerpane z osiągnięć ludzkiej cywilizacji.

Świątynia wybudowana przez Salomona była podłużnym budynkiem, usytuowanym na osi wschód-zachód, składającym się z trzech części:

Przedsionek (hebr. ʾûlām) – miał 20 łokci szerokości i 10 łokci długości;

Sala kultowa (hebr. hêkāl) – miejsce nazwane później „Miejscem Świętym” o szerokości 20 łokci i długości 40 łokci; pomieszczenie to było oświetlone przez okna znajdujące się w jego górnej części (1 Krn 6,4); znajdował się w nim ołtarz kadzenia, stół chlebów pokładnych oraz dziesięć siedmioramiennych świeczników;

Miejsce zarezerwowane dla Jahwe (hebr. debîr) – pomieszczenie w kształcie sześcianu o boku długości 20 łokci, nazwane później „Święte Świętych”, położone kilka stopni wyżej niż hêkāl; to w nim złożono Arkę Przymierza (1 Krl 6,19); mógł do niego wejść jedynie arcykapłan i to wyłącznie jeden raz w roku w Dniu Pojednania (Kpł 16,29-34).

Świątynia wykonana była z kamienia. Ściany pokryte były płytami z drewna cedrowego, rzeźbionymi w palmy, girlandy kwiatów oraz cheruby i bogato złocone. Podłoga wyłożona była deskami cyprysowymi.

Do Świątyni przylegały dodatkowe budowle, w których mieściły się pomieszczenia dla kapłanów i personelu świątynnego oraz magazyny przeznaczone dla przechowywania ofiar.

Cały zespół architektoniczny znajdował się na dziedzińcu kapłanów, który otaczał mur z bramami od strony północnej, wschodniej i południowej. Na nim znajdował się umieszczony na platformie i wzorowany na babilońskich zigguratach ołtarz całopalenia wykonany z brązu (por. 2 Krn 4,1) oraz podtrzymywany przez dwanaście wykonanych z miedzi posągów wołów a służący do obmyć rytualnych ogromny zbiornik na wodę zwany „Morzem Miedzianym” (por. 1 Krl 7,23-26). Od strony wschodniej przylegał do dziedzińca kapłanów drugi – położony nieco poniżej – dziedziniec, przeznaczony dla ludu.