Początek pasa transmisyjnego

Przekazać przejęte to w najkrótszym rozumieniu Tradycja. Ona w życiu Kościoła stanie się osią budującą tożsamość. Tradycja, a tak ją opisuje teologia, to z jednej strony proces przekazywania prawd i wartości, a z drugiej sama treść prawd i wartości.

Pierwszym źródłem, z którego pochodzą prawdy i wartości, jest sam Pan Bóg, a ich treść nazywamy objawieniem. Bo to Pan Bóg zechciał objawić najpierw siebie samego, a potem powiedzieć grzesznemu człowiekowi o swej woli zbawienia. Przez czas Starego Testamentu Stwórca świata i człowieka objawiał siebie i swą wolę wybranym ludziom. „A gdy nadeszła pełnia czasu” – jak to napisał św. Paweł w Liście do Galatów – dokonał pełni objawienia w swym Synu. Chrystus Pan nauczał, każąc swym uczniom iść z tą treścią do wszystkich narodów, a przez śmierć i zmartwychwstanie dokonał obiecanego zbawienia. Również zbawcze dzieło stało się głoszoną treścią, a nawet odwrotnie, ono stało się fundamentem i punktem wyjścia głoszenia orędzia o Chrystusie. To dlatego św. Paweł pisze, że tym, co przejął i teraz przekazuje, jest prawda o tym, że „Chrystus umarł – zgodnie z Pismem – za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem”.

Apostoł Narodów niejako odtwarza swoisty pas transmisyjny poszczególnych osób i grup, które widziały Zmartwychwstałego, a więc są świadkami prawdy o dokonanym zbawieniu. Na początku wymienia Kefasa, czyli św. Piotra. A to u św. Pawła rzecz bardzo ciekawa i ważna. Kefas jest imieniem funkcyjnym, które oznacza skałę. Nadał je Piotrowi Pan Jezus, gdy mówił, że apostoł będzie skałą, na której On zbuduje swój Kościół. Św. Paweł w swych listach wspomina św. Piotra 10 razy, aż dziewięciokrotnie posługując się imieniem Kefas. Ciągle widzi w nim Kefasa, pierwszego z uczniów Chrystusa, na którym Pan buduje swój Kościół.

Tak więc wspomnienie, że Zmartwychwstały ukazał się najpierw Kefasowi, jest podkreśleniem, że prawda o zwycięstwie Chrystusa nad śmiercią i o dokonanym zbawieniu jest treścią stojącą u fundamentu Kościoła. Jest prawdą, której trzeba strzec i przekazywać ją po wszystkie czasy i „aż po krańce świata”, poczynając od Piotra – Skały i jego następców. I tak to się dzieje przez wszystkie wieki Kościoła, gdzie Tradycja, ów pas transmisyjny Kościoła, przekazywana jest na fundamencie następców św. Piotra, pierwszego świadka zmartwychwstania. •