Kapłaństwo w ekonomii zbawienia Starego Testamentu - Pięcioksiąg

Stary Testament ukazuje kapłanów jako osoby przeznaczone do pełnienia kultu Bożego.

Lektura Pięcioksięgu pozwala zaobserwować, że podczas wędrówki Izraelitów przez pustynię funkcje kapłańskie sprawowało pokolenie Lewiego (lewici). Teksty tworzące pierwszą część hebrajskiej Biblii akcentują fakt, że to pokolenie, a zwłaszcza należący do niego ród Aarona, zostało wyłączone spośród reszty Izraela, by oddać się sprawowaniu oficjalnego kultu (Lb 3,10; 17,5; 18,7). Dlatego też Mojżesz pochodzący od Kehata (Kehat był ojcem Amrama, ojca Mojżesza – Wj 6,18.20), jednego z synów Lewiego (Wj 6,16-25), nie tylko przewodził narodowi wybranemu, ale jako lewita (Wj 2,1), sprawował również funkcje kapłańskie: osobiście złożył ofiarę pieczętującą synajskie przymierze (Wj 24,4-8), zainicjował oficjalny i obowiązujący kult (Wj 40,14-33), a także konsekrował przez namaszczenie Aarona i jego synów (Wj 29; Kpł 8). Od tego wydarzenia urzędowe kapłaństwo w Izraelu ściśle zostało związane z potomkami Aarona (Wj 27,21). Warto w tym miejscu dodać, że żydowski kapłan jest przedmiotem powołania zbiorowego („kapłan Aaron i jego synowie”; nie mówi się, jak dzisiaj, o powołaniu do kapłaństwa jednostki, która przyjmuje je osobiście, a następnie jest ono uznane przez wspólnotę wiernych), sięgającego założyciela rodu, gdyż przynależał do konkretnej linii w pokoleniu Lewiego.

«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Ostatnio najczęściej czytane