Dwunastoletni Jezus w świątyni (Łk 2,41-52)

Jerozolima

Ewangelia wg św. Łukasza niewątpliwie skoncentrowana jest na tajemnicy Jerozolimy, a szczególnie na tajemnicy Świątyni jerozolimskiej. Dla Izraelitów najważniejszym było i jest to, że właśnie w Jerozolimie znajdowała się świątynia – miejsce, gdzie naród wybrany składał ofiary Bogu. Samo miasto – usytuowane w sercu wzgórz Judei, zbudowane jest na jednym z wapiennych wzniesień. Centrum Jerozolimy to wzgórze ofiarne – miejsce, gdzie według niektórych Abraham miał złożyć w ofierze swojego syna Izaaka (zob. Rdz 22,1-18).

Wzgórze świątynne to miejsce, gdzie naród wybrany zbudował dom dla Boga[15]. Pierwszym miejscem świętym dla Izraela, które przygotował Mojżesz na polecenie Boga i które było znakiem obecności Boga Jahwe pośród swojego ludu, był tzw. Namiot Spotkania (Wj 26), gdzie dokonywały się obrzędy religijne narodu wybranego. W Namiocie Spotkania znajdowała się Arka Przymierza, czyli skrzynia z drewna akacjowego obita z obu stron złotą blachą, skrywająca w swym wnętrzu cudownie zakwitłą laskę Aarona (Lb 17,23-26) i naczynie z manną (Wj 16,33-34) i tablice dziesięciu przykazań (Wj 25,10-22; Hbr 9,4). W Namiocie Spotkania znajdował się także ołtarz kadzenia, na którym codziennie spalano wonne żywice ku czci Jahwe; był tam także złoty siedmioramienny świecznik (menora), którego lampy nieustannie miały się palić na cześć Pana; ołtarz chlebów pokładnych, gdzie dwanaście placków chlebowych spoczywało przed Bogiem na znak wiernej obecności i modlitwy. Biblia wspomina także, że w przybytku należało przechowywać Księgę Prawa, spisaną przez Mojżesza, by pełniła dla Izraelitów rolę wzorca postępowania zgodnego z Bożą wolą (Pwt 31,26). Namiot Spotkania towarzyszył narodowi wybranemu przez cały czas pobytu na pustyni i przez kolejne kilkaset lat w Kanaanie. Król Salomon przeniósł Namiot Spotkania wraz z Arką Przymierza i sprzętami do zbudowanej świątyni ok. 967 roku przed Chr. (1 Krl 8,4). Świątynia ta została zburzona przez Babilończyków około 586 roku przed Chrystusem. Jej odbudowa rozpoczęła się po powrocie Żydów z przesiedlenia. Druga Świątynia została rozbudowana przez króla Heroda Wielkiego, później zaś, w 70 roku po Chr. został definitywnie zniszczona.

W czasach Jezusa świątynia Jerozolimska była najwspanialszą w Jerozolimie budowlą. Była dumą Izraela – domem Boga! To właśnie do jerozolimskiej świątyni spieszyli wszyscy Izraelici, by tam pokłonić się Panu, by tam składać przepisane prawem ofiary.