Czy Ewangelie są pewne? (3)

Przedziwne milczenie Ewangelii
na temat dzieciństwa Jezusa

Cztery Ewangelie nic nie mówią o co najmniej dziewięciu dziesiątych życia swego bohatera: pomiędzy narodzeniem i począt­kiem nauczania wspomina się tylko o jednym jedynym wydarzeniu. Trudno zrozumieć, dlaczego akurat o tym, a nie o jakimś innym, chyba że przypiszemy ewangelistom chęć ukarania samych siebie, co niektórzy krytycy uważają za pewne, jako że zgadzają się z opinią, iż owymi tekstami z pewnością dobrowolnie „manipulowano". Tym jedynym wydarzeniem jest zagubienie się dwunastoletniego Jezusa, opuszczającego swoich Rodziców, by uciąć sobie rozmówkę z uczo­nymi w Piśmie w jerozolimskiej świątyni. W takiej społeczności jak starożytna, zarówno pogańska, jak i (przede wszystkim żydowska), w której rodzina oraz posłuszeństwo synowskie należały do wartości uświęconych, wymyślenie czegoś takiego oznaczałoby, iż ktoś chciał wystartować z niewłaściwej pozycji. W ocenie takich okoliczności, zgodnie z ówczesną mentalnością, robili mocne wrażenie zarówno Jezus skłócony z rodzinnym autorytetem, jak i Jego Rodzice, którzy niezupełnie się o Niego troszczą. Czyż nie napisano, że o zaginięciu swego dziecka Matka dowiaduje się dopiero na drugi dzień?
Tutaj również ewangelie apokryficzne wykazują, że mogłyby być o wiele życzliwiej przyjęte jako bardziej zbliżone do serca słuchaczy. Wypełniają bowiem cudacznymi historiami ukryte lata Jezusa, bo stale usiłują, co jest w pełni zrozumiałe, pokazać, że ich Chrystus robi dobre wrażenie. Bo oto na przykład wydobywa się z Jego ciesielskiego warsztatu najpiękniejsze, nigdy dotąd nie spotykane narzędzia! Dochodzi do tego, że w końcu nie wiadomo, czy bardziej podziwiać Mistrza jako rzemieślnika, czy jako nau­czyciela życia...
Faktem jest, że apokryfy mieszczą się doskonale na linii mito­logii religijnej wszystkich czasów i wszystkich krajów. Tylko cztery Ewangelie jawią się jako niewytłumaczalni autsajderzy.

VITTORIO MESSORI
Opinie o Jezusie, tłumacz.: T. Jania
s. 176-177, Kraków, wyd. „M", 1994