Dzieło I Kongresu Biblijnego

Czyli idea II Kongresu dopiero się tworzy?

- Tak. Kongresy to poważne wyzwanie logistyczne, naukowe, intelektualne i eklezjalne. Należy organizować je w pewnych odstępach czasowych, by zyskać odpowiedni bagaż przemyśleń, nowych doświadczeń. Natomiast Katolicki Uniwersytet Lubelski, co roku organizuje wiosenną sesję biblijną - dwudniową. Zazwyczaj dotyczy ona aktualnych problemów, dyskutowanych w życiu Kościoła. Natomiast jesienią planowane są spotkania o charakterze międzynarodo- wym, do których ten Kongres nawiązuje. Tym razem jednak odbywa się pod auspicjami Dzieła Biblijnego i obraduje w gościnnych progach Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Dziękujemy władzom Uczelni za tę otwartość i uprzejmość – do stolicy zawsze łatwiej, wygodniej dotrzeć uczestnikom z całego kraju.

Jaką refleksją osobistą zamyka Ksiądz Profesor tę sesję naukową? Jaka myśl pozostanie w głowie na długo?

- Wiele jest takich myśli. Omalże z każdego referatu pozostał jakiś poważny impuls, pokazujący doniosłość orędzia Słowa Bożego i wielki wysiłek twórczy artystów: muzyków, malarzy, pisarzy, filmowców, ich artyzm, osobistą wrażliwość na Słowo Boże, zwłaszcza w sferze emocjonalnej, wolitywnej. Pozytywne oddziaływanie na tę właśnie sferę okazuje się decydujące. Starzy retorzy greccy czy rzymscy doskonale o tym wiedzieli. Retor, który nie pozyskał sympatii, nie poruszył uczuciowo, mógł nawet bardzo piękne, logiczne argumenty przedstawiać, ale przegrywał ostatecznie, bo pozostawał nieprzekonujący. Ta właśnie sesja uświadamia mi, jak bardzo my -    bibliści, teologowie, duszpasterze - zaniedbaliśmy w naszych publikacjach, referatach lub spotkaniach akademickich odniesienie do sfery uczuć, woli, emocji, poprzez całkowite omalże  odejście od wielkich dzieł kultury europejskiej, inspirowanych Ewangelią. Dla mnie główne przesłanie, płynące z Kongresu, to wielka potrzeba ujawniania i eksplorowania odniesień kulturowych w naszych wykładach naukowych (w sensie filologicznym, historyczno-krytycznym, narratywnym czy retorycznym) aktualizacji treści badanego tekstu biblijnego. Praktycznie zaś do każdego tekstu biblijnego takie odniesienia można znaleźć – choćby przy pomocy internetu.
Druga refleksja – to jest wielkie uzasadnienie, jakie znajduję w tym Kongresie dla inicjatywy podjętej przez senat KUL-u już kilkanaście lat temu - na każdym wydziale, nie tylko na teologii, powinien zostać wygłoszony wykład monograficzny (dwa semestry) pod tytułem „Biblia, jej rola i oddziaływanie w kulturze”.  Profesorowie stwierdzili, że absolwenci KUL-u, oprócz tego, że będą dobrymi specjalistami z zakresu filozofii, literatury, prawa, administracji, nauk społecznych lub psychologii, nie mówiąc o teologii, powinni mieć szerszy horyzont hermeneutyczny, jakim  pozostaje rozumienie największych dzieł kultury, inspirowanych właśnie Pismem Świętym. Kultura to kod, który ułatwia komunikację – międzyludzką, twórczą i wspólnotową. Jeżeli ludzie nie mają tego samego kodu swej świadomości, sposobu myślenia, postrzegania rzeczywistości, nie mogą wytworzyć komunikacji, porozumiewać się. Brakuje kompatybilności! Stają się coraz bardziej  zamkniętymi w sobie monadami - jednostkami, które nawet źle się mają same ze sobą. To wielkie ryzyko dzisiejszego świata - każdy ma swój „światek”, natomiast nie jest w stanie komunikować się z najbliższymi nawet ludźmi.  Adhortacja mówi, że Pismo wnosi w kulturę Europy trzy zasadnicze nurty: wartości moralne, wielkie dzieła kultury,  mocno inspirowane Słowem Bożym oraz życie wspaniałych świadków (Ojciec Święty myśli oczywiście o świętych). Wyobraźmy sobie dzisiejszą Europę bez takich postaci jak: Matka Teresa, bł. Jan Paweł II, św. Faustyna, bł. ks. Jerzy Popiełuszko, o. Pio, by nie wspomnieć o setkach innych, których Słowo Boże inspirowało do wielkich aktów twórczych, dzięki osobistej relacji z Bogiem. To byłby nader smutny obraz.

Pierwszy Kongres Biblijny będzie kontynuował swoje obrady w dniach 29 i 30 października. Szczegółowy program znajdziesz TUTAJ :.