Ciekawość, niedowiarstwo, strach. Te trzy są u źródła naszego „chcielibyśmy zobaczyć jakiś znak”.

Ciekawość jest ludzkim odruchem. Biegniemy, gdy dzieje się coś niezwykłego. Wyciągamy smartfony. Rejestrujemy. Chwalimy się innym. Może więc i tym razem uda nam się coś zobaczyć.

Równie ludzkie jest niedowiarstwo. Pan Bóg dał naszemu rozumowi władzę wątpienia, stawiania pytań, szukania pewników i słabości. W przyrodzie i tym wszystkim, co nas otacza i dotyka. Wątpliwości nie zawsze muszą być czymś złym. Niekiedy są błogosławieństwem. Zbliżają do Prawdy.

Wreszcie zwykły ludzki strach. Gdy wali się gmach naszego życia, kruszą się fundamenty, a za plecami wojsko faraona. Obojętnie w jakim szyku i przebraniu. Wówczas albo przerażeni chcemy wracać do tego, co było, albo wołamy o widzialną interwencję.

Nie chcemy osądzać uczonych i faryzeuszy. Tym bardziej wędrujących Izraelitów. Potrzebujemy uświadomienia, że w każdej z tych okoliczności Pan Bóg działa, odpowiada, reaguje inaczej. Nie tylko dla naszego dobra. Także by inni poznali, że On „jest Panem”. A ideałem jest sytuacja, gdy nasze „chcielibyśmy” współbrzmi z Jego „chciałbym”.